De komende 90 dagen verzamel ik veel van mijn slow life lessen/ momenten hier op mijn kersverse blog. Daarvoor duik ik in mijn eigen ‘archieven vol wijsheid‘ (haha).
Oftewel; ik struin 90 dagen lang dagelijks door screenshots… foto’s van bladzijdes uit boeken.. notities… en natuurlijk mijn ‘favoriet’ gemarkeerde momenten op mijn telefoon. Om daar vervolgens een kort (en soms lang) verhaaltje bij te schrijven. Wel allemaal gerelateerd aan (utra)hardlopen, mentale gezondheid & persoonlijke ontwikkeling. Want dat is wat mij het meeste inspireert en waarmee ik anderen ook denk te kunnen helpen.
Reflectie
Deze verhalen dienen als ode aan al het moois dat ik heb meegemaakt de afgelopen jaren, maar ook voor mij persoonlijk als stukje reflectie. Ik kan nu – zwanger met een klein meisje groeiend in mijn buik – geen trails rennen of een simpel rondje hardlopen (iets met bekken en niet forceren ;).
Maar… ik kan wel de tijd nemen om ein-de-lijk écht stil te staan. Om al die mooie lessen die de ultra – maar ook mijn hobbelige pad als ondernemende mama & het ophalen van 12 duizend euro afgelopen jaar voor zieke kindjes – mij hebben gebracht… in woorden (proberen) te vatten. Want eerlijk is eerlijk; daar kwam ik maar niet aan toe. Terwijl ik dat wel heel graag wilde doen.
Geen chronologische volgorde dus of real-time verslag van mijn privé-leven op dit blog, maar gewoon een tijdje schrijven op gevoel en geluk. Terugblikkend op een bijzonder drukke periode in mijn leven waarin ik veel leerde over hoe je je hoofd koel houdt en te midden van chaos ook kunt ontspannen én je doelen behalen.
Ultra routine wordt blog routine
En om mijzelf een beetje in mijn ‘oude’ blog-routine te krijgen, daag ik mijzelf uit tot een 90 dagen slow life challenge. 🙂 Geïnspireerd door mijn eigen voorbereiding op mijn ultra wedstrijd (waarbij ik ook begon met 3x per week consistent trainen), ga ik nu 3 maanden lang, 3x per week een moment vrij maken om lekker te bloggen. Een haalbaar doel, met ruimte voor groei, tegenslag én rust.
Zodat ik eindelijk de verhalen & inzichten die in mijn hoofd rondzweven (en in mijn telefoon haha), het daglicht zien.
‘Gewoon’ weer een beetje zoals ik dat 10 jaar terug deed op mijn blog girlontherun. Maar dan nu in een iets volwassener jasje, met veel nieuwe opgedane levenslessen, maar nog altijd dezelfde passie voor natuur, sport en avontuur.
To be honest; it’s been a journey, maar wie weet inspireert iets uit mijn verhaal jou. Net zoals ik continu geïnspireerd raak door alles wat ik lees/zie/tegenkom van anderen en waarvan ik blij ben dat ze het online delen.
En zo niet; dan deel ik het alsnog, want mijn vingers kriebelen en ik vind het gewoon o zo heerlijk om te schrijven! 🙂
Morgen begin ik met opduiken, herleven & (be)schrijven,
ontdek je met mij mee? Je bent meer dan welkom!
Liefs,
Kirsten girlontherun.nl
PS
Zie je deze foto bovenaan? Die is van 2012. Het jaar waarin ik dit blog begon als studerende hardloper die bijna uit huis zou gaan om te gaan samenwonen met haar vriend. Zo lang terug… en toch – in essentie – helemaal niet zo veel veranderd.
Ik wist het toen al: hardlopen & schrijven zijn mijn passie en dit is de man waarmee ik oud wil worden hihi. Beide bleken waar, het hardlopen ontwikkelde zich tot ultra-afstanden in de bergen en mijn vriend tot mijn verloofde + vader van mijn kinderen.
Dan rest het schrijven… dit deed ik enkel nog privé in mijn journals (of voor mijn klanten van mijn bedrijf). Maar daarin had ik gewoon even een grote de-tour nodig om hier uiteindelijk weer bij terug te komen.
But damn, it feels good to be back blogging! Op naar meer. En natuurlijk – jij – bedankt dat jij dit leest tot op de laatste letter, ook dat vind ik ook gewoon al zo super tof. Maak wat moois van je dag en hopelijk zie ik je hier weer snel!
