Yep, er is een jarig vandaag! En om dat te vieren, maak ik mijzelf vandaag schuldig aan veel te veel gebak eten (dat krijg je ervan als je 4 verschillende afspraken maakt op een dag en iedereen belooft een gebakje mee te eten). Je bent maar een keer jarig in het jaar en wordt natuurlijk ook maar een keer 21. (Zou ik dan toch eindelijk volwassen worden?). Pfoeh, en alhoewel ik helemaal geen zin heb in sentimenteel gedoe, zet ik toch even een lijstje (hoe bedoel je? Ik gek op lijstjes?) op om mijn plan in kaart te brengen voor het aankomende jaar.

Met 21 veranderd er eigenlijk vrij weinig, behalve dat ik nu onder mijn eigen naam een auto mag huren in het buitenland, kan ik weinig verzinnen. Dus eigenlijk is het helemaal niet zo belangrijk. Nouja… niet zo belangrijk. Bij ons thuis wordt er altijd wel aandacht aan besteed. Zo kreeg mijn broer bij zijn 21^ste verjaardag een fotoboek, met alle foto’s vanaf baby tot aan toen. En ik kan niet anders dan zeggen, dat mijn creatieve vader zijn urenlange werk altijd weer prachtig tot zijn recht komt in het fotoboek. Het neemt je mee door vele jaren. Van kleine onnozele uk tot een volwassen persoon. He shit, ik zou niet sentimenteel doen!

Dus terug naar hardlopen. Ik zat een beetje terug te denken aan de afgelopen jaren en merkte eigenlijk best wel wat grappige dingetjes op. Vanaf mijn 18^de ben ik fanatieker gaan hardlopen, ik trainde ongeveer 1-3 keer in de week. Soms een paar weken niet en pakte het dan weer op. Op mijn 19^de trainde ik iedere week, soms 1 soms 2 keer. Ook liep ik dat jaar mijn eerste halve marathon. En dan zijn we bij afgelopen jaar. Waar ik besloot mij aan te sluiten bij een atletiek vereniging, mijn trainingen naar 3-4 keer in de week stegen en liep ik datzelfde jaar mijn eerste baanwedstrijden verspreid door het land.  Het zijn allemaal dingen die je van te voren eigenlijk niet kunt inplannen, die afhankelijk zijn van de mensen die je ontmoet, de ontwikkeling die je zelf doormaakt en of je het natuurlijk aangrijpt of niet.

Voor het aankomende jaar heb ik simpelweg twee doelen. (We houden het kort vandaag haha)
- 1 Goede wedstrijd lopen op de baan tijdens een kortere afstand
- Nieuw PR zetten op de 5k en 10k.

Onder goede wedstrijd versta ik: minimaal 3 (liefst meer) mensen achter mij laten en… niet vergeten te sprinten aan het einde. Onder nieuw PR versta ik: de 5k onder de 23 minuten lopen en de 10k onder de 48 minuten.

Ik zou het te gek vinden als het gaat lukken. De eerste stappen zijn gezet, zo ben ik aan de slag gegaan met een nieuw routine, waar ik je later nog veel meer over vertel. De energie is er, de wil is er, nu de resultaten nog! Natuurlijk zijn deze twee doelen lang niet mijn enigste (je kent me toch wel een beetje he?) en heb ik nog veel meer plannen en dingen om naar te streven. Maar voor vandaag houd ik het even lekker bij deze twee punten. De overkoepelende.

Ik ga mij vandaag lekker schuldig maken aan veel te veel calorieën, suiker, zoetigheid en wijn. Morgen ga ik voor een verlate Birthday run, om het jaar meteen goed te starten. Ik heb het voorgevoel dat dit zomaar eens een heel erg leuk jaar kan gaan worden! En natuurlijk blijf daarbij lekker doorbloggen!

Liefs, Girlontherun
Kirsten

Het bericht Hieperdepiep HOERA! :) verscheen eerst op .

Wat is er lekkerder dan de sportschoenen onder je bed vandaan trekken, je pas gewassen kleren van de waslijn te halen en je opgeladen sporthorloge om je pols te bevestigen? Om vervolgens met enkel een huissleutel en (nood)telefoon de deur uit te stappen. Als je het voor je ziet, in je eigen huis, met je eigen sportschoenen en eigen outfit, dan begrijp je al: er is niets lekkerders. Maar om het tóch nog net even wat smeuïger te maken (ja het kan echt), schrijf ik vandaag over Hardlopen in het hier & nu. En waarom je er daardoor nog meer van geniet. En vooral: Wat voor een invloed het heeft op je gedachten. Lees je mee?

Je hebt drukke dagen achter de rug, die ene persoon die maar aan je blijft trekken over van alles en nog wat. Van alles waar je even eigenlijk totaal geen zin in hebt. Of juist dat waar je zo druk mee bezig bent geweest, de afgelopen tijd gewoon niet wil lukken zoals je het je van te voren hebt voorgesteld. Vermoeid van alle gedachten die je hoofd continu doorkruizen, als omgeven worden door een wespennest zonder beschermend pak. Je kijkt dof voor je uit en besluit om te gaan hardlopen. Hardlopen is immers je redding.

Je kent de quote vast wel: Running is my therapy. Oftewel, met hardlopen krijg jij het allemaal weer op een rijtje. Vol goede moed trek je je pasgewassen sport setje en ruikt er nog even aan. Stapt in je deluxe hardloop schoenen en zet je horloge aan om GPS te ontvangen. Met een nog enigszins geïrriteerd gezicht sla je de deur achter je dicht.

Je begint te lopen. Werpt een blik op je horloge. Kijkt snel weer voor je uit. Het is geen noodzaak om een tijd te halen, of een afstand, of een tempo. Het is zaak om in het hier & nu te lopen. Om je beschermende pak weer terug te vinden, waar je die dan ook gelaten mag hebben tussen de wespennesten. Ze steken. Prikken. Zijn vervelend.

Een kilometer zit erop, langzaam beginnen de wespen al iets minder te steken. Ze zijn er nog wel, maar je voelt ze minder. Ze prikken nog wel, maar het doet minder pijn. Je slaat niet meer in de ronde, maar loopt rustig door. Terwijl je loopt kijk je om je heen, de lucht is blauw grijs, een mengeling van ongunstig weer, maar dat zich waarschijnlijk gedeist houdt en waar misschien zelfs een waterig zonnetje achter vandaan kan komen. Je ziet de wielrenners gevaarlijk dicht langs je komen. En de auto’s met familie’s rijden voorbij.

Even ben je afgeleid en kijkt weer op je horloge. Wauw inmiddels is er alweer een kilometer voorbij. Langzaam begeef je je in gedachten weer terug in het wespennest. Je bent rustiger, neemt de tijd om ze eens goed te bekijken. Ook zij worden rustiger, en in plaats van dat ze constant prikken, blijven ze zachtjes rusten op je om tot adem te komen van het constante geprik. Ze geven je de kans ze eens echt goed te bekijken. En jij neemt de tijd.

Je bestudeerd er een paar en tot je verbazing kom je erachter dat ze eigenlijk helemaal niet zo eng of gemeen zijn. Je kijkt nog wat beter en ziet dat ze eigenlijk wel lief zijn. Niet allemaal, maar de meeste wel. Je komt er zelfs achter dat wanneer jij niet zo in het rondte zwaait en agressief reageert, dat ze je niet meer steken. Dat ze enkel aandacht vragen. Een blik, een gedachte. Niets meer niets minder.

Je begint rust te krijgen, bekijkt ze van verschillende kanten, weegt de voor- en nadelen tegen elkaar af. Een enkele wesp verlaat je. Vliegt zijn eigen (andere) weg weer terug. Een paar blijven hangen. Maar rustig. Ze steken niet. Kijken je alleen aan. En je kijkt terug.

Terug gezogen naar de realiteit werp je een bezwete blik op je horloge. Je hebt meer kilometers gemaakt dan je van te voren had verwacht. Je kijkt vooruit op de weg. En ookal lukt het de zon niet om door te breken, je voelt je alweer rustiger. Je slaat af naar links voor het pad terug naar huis. Je beseft dat je door het lopen eindelijk de dingen op een rijtje hebt kunnen krijgen. Je problemen of nare situaties zijn niet als sneeuw voor de zon verdwenen, maar je ervaart dat je niet altijd een beschermend pak nodig hebt om die wespen te lijf te gaan. Dat je met een rustige houding en een neutrale blik al veel verder komt.

Terwijl je thuis komt en je warme schoenen uittrapt, door loopt naar de koelkast voor een glas water en neerploft in de stoel in de tuin besef je weer waarom je hardloopt. Het gevoel van hier & nu dat je krijgt. Het overzicht dat het je oplevert. De rust die het creëert. Met een voldane zucht begin je te glimlachen. Het leven is zo slecht nog niet. En hardlopen doet het je altijd weer beseffen.

Herken jij jezelf hierin?
Liefs, Girlontherun
Kirsten

Het bericht Hardlopen in het hier & nu verscheen eerst op .

Het laat je werkelijk schrikken wanneer je twee weken niet rent en vervolgens weer in je loopschoenen buiten staat. Een mislukte poging om op het oude tempo weer een training te pakken en je zelfvertrouwen zakt nog dieper de grond in. Hoe kan dat nou? 

Je conditie daalt ontzettend snel af. Een conditie moet je onderhouden. Zoals een zuster vorig jaar tegen mij zei toen ik in het ziekenhuis lag ‘Met 1 dag op bed liggen neemt je conditie al af’. Ik heb het geweten met vier dagen liggen. Mijn beenspieren krompen van maatje wielrenner , naar uh. bijna maatje model. Iets waar ik eigenlijk blij mee moest zijn, maar het absoluut niet was. Want naast die spierafname, was mijn conditie nergens te vinden.

Nou heb ik in Ibiza alles  behalve stil gezeten. We liepen stukken langs de kust, beklommen dagelijks flinke heuvels, sjouwde met boodschappentassen en zwommen in de zee. En toch. De reality check kwam vorige week. Ik. kon. niet. harder. En dat deed pijn. Liep ik voor mijn vakantie nog een wedstrijd, waarbij ik een knappe tijd neerzette voor mijn doen (1500 meter in 5:45 min), mocht ik nu blij zijn als ik er een kilometer in volbracht.

Gelukkig is er een positieve keerzijde, die goede conditie a la het vervelende monstertje mag zich dan misschien verstoppen, hij laat zich graag weer zien wanneer jij hem er reden toe geeft.  Zo ging ik afgelopen zondag voor een heuse (zware) duurloop en werd ik gisteren op mijn baantraining beloont met een tempo die alweer een stuk meer bij mijn oude conditie in de buurt komt.

De vraag rest, ga ik twee weken op vakantie, om weer helemaal onderaan te beginnen? Nee. In cyprus bleef ik wel in conditie, wat mij blijkbaar gered heeft voor de wedstrijd die ik erna liep. Je kunt dus best je (welverdiende) rust pakken tijdens je enige weekjes weg in het jaar, maar je moet er iets voor over hebben.

Gelukkig laat het monstertje zich langzaam weer zien en groeit ook het besef dat het niet meteen afgelopen is. En ergens motiveert het alleen maar om dubbel zo hard te gaan trainen, om weer op mijn oude niveau te komen en beter te worden (natuurlijk).

Heb jij wel eens last van datzelfde monstertje wanneer je even niet kunt lopen?
Liefs, Girlontherun
Kirsten

Het bericht Het monstertje dat conditie heet verscheen eerst op .

Wanneer was het de laatste keer dat je een langere afstand liep? Deze vraag speelde zich af in mijn hoofd. Verder dan tijdens een evenement kwam ik niet. Door de wedstrijden op korte afstanden zoals de 1500m & 3000m, kom ik vaak niet verder dan 5kilometer, die ook nog eens in interval is opgedeeld. Toen ik vandaag dan ook mijn asics met extra demping aantrok voor een duurloop, begreep ik weer waarom ik o.a. ben begonnen met hardlopen.

Zonder muziek, met enkel mijn horloge en zogenaamde nood telefoon verliet ik mijn huis. Het is warm, benauwd. En mijn benen moeten weer wennen aan het lopen. Ik raak op tempo, maar voor de snelheid die ik loop, is mijn ademhaling veel te hoog. Gelukkig kan ik de oorzaak deze keer op het weer afschuiven, en op het rustige tempo loop ik door.

Ik blijf heel constant lopen, het is een rustige duurloop. Voor het eerst sinds, uh… Even rekenen, wat zal het zijn? 4 maanden? Misschien zelfs wel bijna 6… loop ik weer door de polder. Moeder en vader zwaan zwemmen rond in de sloot naast mij, wakend over hun kroost die keurig bij elkaar blijft. De hond van een grote boerderij komt blaffend naar het hek, godzijdank dat het hek dicht is, want hij volgt me al blaffend en kwispelend (wat wil ie nou?) tot hij niet meer verder kan.

De zweetdruppels beginnen te komen, het is echt warm. De stukjes schaduw voelen als een heerlijk koud zwembad ter verkoeling. Waren ze maar langer. Ik vraag mij af of ik van dit zonnetje nog mijn bruine kleurtje zou bijhouden. Ik loop weer verder.

Ik kom langs een man op een soort auto grasmaaier, de geur van het pas genaaide gras laat mijn neus kriebelen. Ik versnel iets mijn pas, voordat ik in een niesbui terecht kom. Even zijn mijn gedachten stil. En op het moment dat ik het besef, stroomt er alweer een nieuwe lading binnen.

Zo denk ik aan een manier om meer te lopen, met minder tijd. Zou ik bijvoorbeeld onderweg naar mijn werk een station eerder uit kunnen stappen? En dan de rest hardlopen richting werk? En wat nou als ik mijn wekker heel vroeg zet? Of juist ‘s avonds laat nog ga? Maar ook nieuwe routes doorkruisen mijn hoofd. Ik moet zeggen dat ik het best gezellig heb met mijzelf.

Na ongeveer 5,5 km begin ik het al zwaarder te krijgen, mijn lichaam is het echt niet meer gewent. Toch lijken mijn benen vanzelf te gaan, mijn ademhaling is nog steeds hetzelfde en zelfs de glimlach zit nog steeds op mijn gezicht. Een oud en vertrouwd gevoel borrelt naar boven. Het gevoel dat ik altijd had toen ik nog niet op de atletiekbaan trainde. Het zwoegen en doorzetten, wanneer je lichaam je eigenlijk vertelt dat het genoeg haar best heeft gedaan. Maar wanneer je jezelf er toe zet om juist door te lopen in plaats van stil te gaan staan, je lichaam zich daar aan aanpast en je gewoon weer een bonk energie geeft. Heerlijk. Het voelt vertrouwd. En vooral fijn.

Terwijl ik de laatste klim over de snelweg bereik, zet ik nog even een knop om. Zo snel als ik kan ren ik er tegen op. Ik voel de weerstand. Er komen auto’s voorbij en terwijl ik voor hun een simpele hardloper ben waarvan ze er wel vaker een zien, fungeren zij voor mij als een motivatiemotor. Ik zet nog een tandje bij en sta binnen de kortste keren al bovenop het viaduct. Nailed it!

Met een hoge ademhaling, een lach van oor tot oor en zweetdruppels die zich nu toonbaar maken daal ik op een lekker tempo af. Mijn horloge tikt de 7 kilometer aan en dat is het punt waarop ik mijn versnelde tempo omzet in een jog. Nog 500 meter jog ik door, alvorens ik hem verander in een wandeltempo. Mijn hartslag zakt weer en mijn lichaam komt bij. Het zweet begint haar werk te doen en voldaan vervolg ik mijn weg naar huis. Denkend aan een heerlijke fles met koelkast koud water dat op mij staat te wachten.

Ik weet het weer. Die lange afstanden, die moet ik vaker doen.

Liep jij vandaag nog?
Liefs, Girlontherun
Kirsten

Volg Girlontherun ook op Instagram & Facebook!:)

Het bericht Het bijzondere gevoel tijdens een duurloop verscheen eerst op .

Girlontherun is terug van een heerlijke vakantie, waarin eigenlijk bijna niet gesport is. Of naja, zeg maar gerust niet. Tenzij je een flinke wandeling door de heuvels/bergen van Ibiza ook sporten noemt. Of het relaxen in de zee. (Ik vond stiekem van wel.) Hoe dan ook, nu ik weer terug ben in het bizar warme Nederland, na twee weken luxe vertoeven met vaak de beentjes omhoog, is het tijd om weer actie te ondernemen. Zonder streven geen leven, right? Dus…

Toen ik afgelopen dinsdag voor het eerst weer op mijn training aankwam, ging menig opmerking over mijn bruine kleurtje. Maar mijn prestaties, tja, die konden daar niet tegen op. Gelukkig vielen die daardoor een beetje in het niets. Op een tempo waar ik normaal de 10 kilometer in loop, moest ik nog alles geven om überhaupt voor uit te komen. Ojee, boontje komt op haar loontje.

Vandaar dat ik afgelopen week heel wijs een blog schreef over hardlopen op je vakantie. Wie ben ik om daar over te beginnen? Eerder dit jaar toen ik voor 7 dagen naar Cyprus verhuisde, hield ik het wel vol. En liep zelfs een goede wedstrijd na de dag van thuiskomst.  Dus ik kan het wel. J

Maar genoeg in het verleden, tijd om de blik maar weer op de komende tijd te zetten. Met nog maar 3-4 dagen in de week werken, zien mijn dagen er al een stuk zonniger uit. Vrije tijd. Huh? Wat moet je daar mee? Tijd om te sporten dus! Mijn plannen? Aftrainen voor de zomer voorbij is.

Nu ik de tijd heb, is dat een mooi begin om in een ritme te komen. Eentje die zelfs nog te combineren is met een sociaal leven, werken en studeren. Eentje die mij snel (liefst sneller dan snel) weer terug brengt in mijn oude conditie. Eentje die mij harder laat lopen. Beter laat schrijven. Meer laat glimlachen. Dus, wat is mijn plan?

-          De Dam tot Damloop in Amsterdam/Zaandam 16,1 k

-          De Zevenheuvelenloop in Nijmegen 15k

-          De Nadine OK Run in Scharwoude 5k

Zoals je ziet weer lange afstanden. Niet dat ik mij daarop wil richten, maar puur omdat ik de evenementen wil beleven. En op zich een beetje lange afstanden zal me wel weer goed doen. De runners high die ik nu al een tijdje mis, hoop ik in mijn trainingen weer tegen te komen.

Maar ho, dit is nog niet alles. Natuurlijk stop ik niet met korte afstanden. Zeker niet! Juist die snelle meters kriebelen. En gelukkig leer ik steeds meer mensen kennen die mij nog wel wat kunnen leren. Dus daarover raak ik nog lang niet uitgepraat. Het liefste… het allerliefste loop ik volgend jaar een 1500 meter en als het even kan, een 100 meter erbij. Dat zou ik echt te gek vinden. In slechts een aantal seconden alles geven wat je hebt. Jezelf kort maar zwaar uitputten. Heel anders dan lange afstanden, maar juist die combi trekt mij wel.

Genoeg om nog even over door te brainstormen. Want hoe combineer ik mijn lange afstand training het beste met mijn trainingen om sneller te worden (op de korte afstanden)? Moet ik ook niet iets aan mijn eten gaan doen? (Ik heb nog wel een aantal boeken liggen..) En met wat ga ik het combineren? (Ik zoek iets van uitdaging, een simpele ‘sport’ die weinig geld kost, maar alles eromheen versterkt.) Natuurlijk neem ik je weer mee op mijn nieuwe ontdekkingstocht.

Hoe deel jij je zomer in qua workouts? Verander jij je hele routine? Of wijk je geen millimeter af?
Liefs, Girlontherun
Kirsten

Volg Girlontherun ook op Instagram & Facebook!:)

Het bericht Mijn lopende to-do lijstje voor deze zomer verscheen eerst op .

De tijd vliegt voorbij. We zitten inmiddels alweer in eind juni. De -tig is al aangebroken (20ste) en als we nog even met onze ogen knipperen bevinden we ons alweer in juli. Maar voordat het zover is staan er nog wel een aantal dingen op de agenda. Zoals?

Burpee Mile
Aankomende zondag is het zover: De Burpee Mile. Op zondagochtend om 9:30 zul je bijna 100 (gekke?) mensen in Amsterdam meer dan 1,000 burpees zien doen. (Ik geloof aan het IJ)  Een harde workout en eentje die meestal na een tijdje toch niet meer zo leuk is. Maar we dragen wel allemaal het ‘I Love Burpees’  t-shirt. Waarom? Omdat het gewoon een te gekke uitdaging is.

Toen ik mij samen met Desiree inschreef hadden wij grootse plannen; leeeeuk, we gaan op de atletiekbaan trainen! en: vanaf nu gaan we elke week burpees doen!. Van die eerste is niks terecht gekomen, van dat laatste maar een deel. Woeps, shame on us. Want een burpee mile is niet verstandig om ongetraind te gaan doen. Als we eerlijk naar onszelf kijken, zijn we ook niet helemaal in topvorm. Maar we gaan de uitdaging wel aan. Met een limiet van 3 uur, hopen we hem toch nog binnen te gaan slepen. Een klein probleempje, Desiree kneusde afgelopen zondag bij de Urbanathlon haar hand. En we zouden de Burpee Mile opsplitsen. Dat doen we nog steeds. Maar wanneer ze last krijgt zie ik mij toch echt genoodzaakt om het voor haar voort te zetten. Ach, ik zal in ieder geval een sfeerverslag maken, filmen op locatie voor Instagram (volg je me al op Instagram?) en vooral veel plezier maken. Voor het eerst in mijn bestaan kruist de gedachte : het gaat niet om het uitlopen, maar om het plezier,  mijn hoofd. Wauw. Ik kan het dus toch. Maar he, zelfs al doe ik in totaal maar 250 burpees. Dan heb ik alsnog een Burpee PR! ;)

Laatste wedstrijd
Een tijdje terug kondigde ik doodleuk aan om de laatste wedstrijd van dit seizoen te laten vervallen. Gezien ik twee dagen daarna in het vliegtuig stap, leek mij dat wel een fijn idee. Maar oh, wat ben ik toch makkelijk over te halen zullen mijn vrienden wel zeggen. Zo makkelijk, dat ze het niet eens hoefde te doen. Want toen ik er weer over na begon te denken, begonnen mijn voeten te jeuken en mijn benen te kriebelen. Nog voor er een ‘ alsjeblieft’  bij iemand uit kon komen, had ik het zelf al besloten. Ik wil mee doen.

Dus volgende week zondag 29 juni, rijd ik 209 kilometer met de auto richting het Zuiden om daar een 1500 meter wedstrijd te lopen. Jup, inderdaad. Ik zit maar liefst op een dag vier uur in de auto om welgeteld (en hopelijk) zes minuten over de baan te rennen. Maar ik heb er zin in! Zin om mijn atletiekvereniging aan te moedigen op hun eigen afstanden en zin om zelf weer een wedstrijd te lopen. Deze keer met goede voorbereiding, natuurlijk. De sfeer is altijd zo fijn tijdens zo een dag, iedereen moedigt elkaar aan en geeft elkaar een pep-talk when needed. Dus we gaan nog even knallen met zijn allen!

En dan?
En dan is girlontherun twee weken offline. Of naja, de site is online, de persoon is offline. Ik verkas op 2 juli voor 10 dagen naar het zonnige Ibiza en trek mij daar even helemaal terug van (bijna!) alle media. Enkel op Instagram zal ik zo nu en dan een leuke foto-update doen. Maar op de blog blijft het even stil. Ik  hoop dat jullie dat tegen die tijd begrijpen, maar ik heb er echt even behoefte aan. Even tien dagen heerlijk de hele dag boeken lezen, op een quat over het eiland rijden en, ofcourse, al lopend het eiland verkennen. Daaaarna, kom ik terug met een rugzak vol verhalen. Die ik natuurlijk met jullie ga delen. En… dan staan er nieuwe plannen klaar. Wat? Ja, dat wil je wel weten he? Nog even geduld :)

Wat staat er bij jou op het to-do lijstje?
Liefs, Girlontherun
Kirsten

Volg Girlontherun ook op Instagram & Facebook!:)

Het bericht Diary Update about running verscheen eerst op .

Ik gaf het vanmiddag al aan op mijn instagram account, nog slechts 4 weken en dan lig ik samen met mijn beste vriendinnetje Desiree aan het strand van het zonnige Ibiza. We kunnen niet wachten! Maar tot die tijd staan er nog heel wat leuke dingen op de agenda (en daarna ook!), kijk je mee?

De Nike WOTN in Amsterdam, aankomend weekend al. 10k door de stad, over de grachten en langs de hotspots. Doel? Mijn pr van 48:28 min  crashen (samen met Marleen). Ik ben alleen nog niet zo zeker of dat gaat lukken, gezien het smalle parcours en de bruggetjes. We will See! We maken er sowieso een knal run van!

Ook heb ik even rust qua wedstrijden, pas na mijn vakantie wil ik weer meelopen. Nu wil ik mij vooral richten op plezier in lopen en hopelijk nieuwe tijden neerzetten! (Dat geeft namelijk nog mee plezier hihi)

16 juni doe ik mee aan de Urbanathlon met het Women’s Health team. Ik ben zo benieuwd hoe dat zal zijn! Misschien komen al die uurtjes in de sportschool dan toch eindelijk tot zijn recht. (Iemand nog tips voor leuke handschoentjes die tegen wat obstakels kunnen?)

En op 22 juni loop, spring of burpee ik de Burpee Mile van Stadswild. Weer totaal iets anders. Het wordt heftig. Maar leuk. En vooral: bikkelen.

En dan zijn we alweer bij het weekend voor ik Nederland verlaat. Mijn plan? Lekker niks. Of thuis lopen. Maar geen evenement. Waarschijnlijk zou dan mijn derde wedstrijd zijn, maar ik heb er bewust voor gekozen deze even te laten varen. Zo vlak voor de vakantie wil ik even niet de spanning hebben die zo een dag toch met zich meebrengt. En ik ben het bijzonder goed eens met mijzelf over dit punt haha.

Verder train ik natuurlijk nog lekker twee keer per week op de baan en spot je mij ook regelmatig in de sportschool. Er gaat veel veranderen voor mij. Over vier weken heb ik ineens twee weken vakantie en daarna hoef ik nog maar drie tot vier dagen te werken in tegenstelling tot de zes dagen die ik nu werk. Mijn stage is dan (jammer genoeg) over en de vrije tijd staat al springend op mij te wachten. Vrij tijd + minder werken = meer tijd voor sporten!

En die gedachten laat mij glimlachen. Eindelijk weer meer tijd voor jullie en mijn blog, maar ook om mijn trainingen weer naar een next level te brengen. Tijd om mij misschien op andere afstanden te gaan richten en meer krachttraining toe te voegen. Ik heb er ontzettend veel zin in!

Tot dan geniet ik nog even met volle teugen van mijn prachtplek op de Women’s Health redactie (die ik onwijs ga missen!) en vul ik mijn enigste vrije dag (de zondag) met alle liefde in met loopevenementen! Nog vier leuke weken en dan trek ik mij even 10 dagen terug uit alle media om van een vakantie te genieten. Om daarna nog veel harder terug te komen.

En met dit alles in het vooruitzicht geniet ik nog even dubbel zo hard van deze maand. Welkom juni, we maken er 4 prachtige weken van!

Wat zijn jouw plannen voor deze maand?
Liefs, Girlontherun
Kirsten

Volg Girlontherun ook op Instagram & Facebook!:)

Het bericht Nog 4 weken, vol leuke uitdagingen verscheen eerst op .

Goed, niet teveel naar kijken. Juiste maten uitzoeken en snel naar de kassa. Hoe eerder het gekocht is, hoe sneller het voorbij is. Eenmaal over de toonbank loop ik al wat zelfvoldaner de winkel uit. Nu hij zo veilig in het tasje zit, kan ik weer glimlachen.

‘Damn this sh*t just got real’ , was wat ik dacht toen ik naar mijn spiegelbeeld in de kleedkamer keek van de sportwinkel. Daar stond ik dan in mijn nieuwe wedstrijdtenue. Een korte sporttop (zeg maar gerust sportbeha) en een rood broekje. De chips van gisterenavond leek zich onmiskenbaar extra aangezet te hebben, speciaal voor mij, om mijzelf bijna uit te lachen in de spiegel.

‘Dus dit moet ik aan bij mijn wedstrijd’  is wat ik zei toen ik het setje op de keukentafel uitspreidde voor mijn ouders. Alhoewel ik eigenlijk een korte broekje had besteld, viel hij wel heel erg lang uit toen ik hem aanhad. En nee, dat is niet zo heel flatteus kan ik je vertellen. (Of ik ben te ijdel) En echt, ik klaag niet, ik ben niet ontevreden. Maar ook ik zie van alles dat mis is als ik voor de spiegel sta in zon klein pakje. En ik wens (lees: verbeeld) mij dan ook heimelijk in hoe ik eruit zou willen zien, in dat sportpakje. Ik trek hier en daar wat aan mijn buik en benen en denk mij in dat ik moet gaan trainen om het er zo uit te laten zien.

Heel leuk en aardig allemaal, maar dat heeft weinig zin meer. Hoor ik de waarheid in mijn achterhoofd fluisteren. Oja, klein detail. De wedstrijd is al over twee dagen. Oeps…En nu?

Voor ik het weet heb ik de auto al weer bij de sportzaak geparkeerd en loop ik met hetzelfde tasje naar binnen. ‘Uhm… klopt het dat ik eigenlijk een andere, kortere, had besteld?’  Ik kijk het na met de sportwinkel en er blijkt inderdaad iets niet goed gegaan te zijn. Een miscommunicatie. Kan gebeuren. Alleen niet nu. Want ‘het is vrijdag en bijna vijf uur, dus we kunnen hem niet meer bestellen voor dit weekend, ik ben bang dat ik nu niks voor je kan doen, athans niet voor zondag,’  zijn de woorden van de verkoopster. Ojee opnieuw. En nu?

Nog geen seconde later loop ik gespannen de winkel uit. Ik zet een nood mail uit naar mijn atletiek vereneging. ‘heeft iemand alsjeblieft een sportbroekje voor mij te leen voor zondag?’  Ze zien mij aankomen. Bij mijn eerste wedstrijd heb mijn hele pakje bij elkaar geplukt uit de collecties van dezelfde atletiek maatjes, dit keer zou ik het in orde hebben. En ja, daar was ik weer, deze keer wel met een top (hoera!), maar of er toch nog iemand een sportbroekje voor mij had. Op vrijdag. Inmiddels zes uur geweest.

‘s Avonds in de sportschool ijsbeer ik maar rond. Ik kan het niet loslaten. Het langere broekje kan, heus, maar het zijn investeringen. En eigenlijk ben ik niet van plan om de rest van mijn wedstrijdtijd in dat net iets te lange, niet naar mijn smaak zittende, rode(!) broekje te lopen. Dus wil ik hem ruilen voor mijn korte broekje, die ik in eerste instantie wilde hebben.

En thank god, wat moest ik toch zonder ze, ‘s avonds om half tien verschijnt er een nieuwe e-mail. En deze keer is het niet van werk, de perry sport of het overzicht van LinkedIn, nee het is van een atletiekmaatje. Ik mag de hare lenen en ze geeft hem zondag aan iemand mee. Oh happy Friday!

Inmiddels wanneer je dit leest zit ik al in de auto naar Friesland of sta ik nu al op de baan. In een hopelijk rood broekje die ook nog een beetje matched met mijn nieuwe rode top. Met een blote buik en een zonnetje op mijn gezicht. Hopelijk zet ik dan een PR neer. Mijn doel is 10 seconden verbeteren, eindelijk die magische 12:30 min aantikken. Zal dan in ieder geval de rode sporttop mij een beetje geluk brengen?

Je leest het snel!

Liefs, Girlontherun
Kirsten

Het bericht Wedstrijdspanning en Rode Broekjes verscheen eerst op .

Julia van de (super leuke & inspirerende) blog hapjesprinces.be, tagte mij om de Hardloop Tag in te vullen.  Dus bij deze  :) . Gewoon wat leuke vragen, die je je misschien wel afvroeg (of niet) en waar ik antwoord op  geef!

Wanneer ben je begonnen met hardlopen?

Pfoeh, eigenlijk toen ik 1 was. Ja echt! Ik zag laatst filmpjes terug van vroeger (uniek, want wij hebben zelf nooit gefilmd) en daar kon ik net mijn eerst stappen zetten. Terwijl mijn vriendjes en vriendinnetje op rustig tempo heen en weer liepen, liep ik letterlijk en figuurlijk als een zombie rond. Met mijn armen naar voren voor evenwicht en veel te grote en harde passen om vooruit te komen. Ik viel ook behoorlijk vaak weer om. Het zat er al vroeg in dus ;)
Maar ik ben echt begonnen op de basisschool, met de scholieren loop en wist daar ook prijsjes te bemachtigen, of tijdens sportdag met sprinten. Op de middelbare school was ik er alleen nog het eerste jaar mee bezig toen ik mee mocht doen aan de Mission Olympic, een veldloop. Eigenlijk sinds ik ben gaan studeren heb ik hardlopen weer echt opgepakt dus ik reken zelf altijd vanaf dat moment. 3 jaar echt dus. En sinds een half jaar elke week :)

Waarom ben je in eerste instantie gaan hardlopen?
Om het weer op te pakken. Het is zo een heerlijke sport, afzien, vechten, maar ook veel prestatie. Ik ben niet echt een teamplayer (alhoewel ik ook dol ben op een potje voetbal), maar wil graag zelf prestaties neer zetten die niet afhankelijk zijn van anderen. (En vooral: van mannen winnen!) En op de basisschool was ik gewoon erg snel, zo zonde dat ik het nooit eerder heb opgepakt!

Ben je altijd een hardloper geweest, of stond hardlopen voor jou gelijk aan steken in je zij?
Tja, stiekem heb ik deze al beantwoord in mijn eerste vraag hihi. Ik denk dat ik er altijd wel al eentje ben geweest, maar dat het zich nu pas echt aan het ontplooien is!

Loop je het liefst alleen of samen? 
Die is makkelijk : Alleen. Maar dat heb ik altijd al gehad.  Ik vind het heel lastig om beneden mijn ‘kunnen’ te lopen, ja echt erg, dan gaat het zo kriebelen en ga ik er alsnog van door. (Veel te fanatiek, zelfs wanneer het niet nodig is!) Gelukkig weten de mensen dat en laten ze me dan bij voorbaat al alleen lopen. Maar… ik ben wel altijd in voor een heerlijke funloop of gezellig kletsen tijdens herstellopen!

Wat is je favoriete hardloopschoen?
Op dit moment de Nike Free 5.0. Maar alleen voor de baan. Deze heb ik pas sinds kort, maar ik vind het ontzettend fijn lopen, voor langere afstanden buiten de baan ga ik toch voor meer demping. Ik heb daarvoor de Nike Women’s Revolution, een goedkope schoen die waarschijnlijk niet echt top is, maar ik loop er heerlijk op!

Waar loop je normaal gesproken?
Twee keer in de week op de baan en 1 keer in de week buiten. De laatste tijd is dat eigenlijk altijd een wedstrijd of een evenement. Ik heb de weilanden al een tijdje niet meer gezien!

Wat is het gaafste rondje dat je ooit gelopen hebt (afgezien van wedstrijden)?
Hmm.. lastig. Die zijn eigenlijk niet zo bijzonder denk ik. Ik ben wel op hele bijzonder plekken geweest met de mountainbike tijdens mijn vakantie vorig jaar. Langs prachtige rivieren en door de bergen. Ja, ik had daar wel graag de loopschoenen willen aantrekken!

Wat is het grootste drama dat je onderweg hebt meegemaakt?
Ik had een keer muziek in mijn oren tijdens een ronde en liep helemaal in mijn eigen vibe, maar op een weg waar eigenlijk een auto in het midden past en twee fietspaden erop bedrukt staan. Toen besloot ik over te steken en vergat achter mij om te kijken, het scheelde echt een haartje of ik was voor een motor gekomen. Toen werd ik wel even wakker geschud, en ik had nog medelijden met de motor bestuurder, jeetje wat moet die geschrokken zijn!

Heb je al eens een wedstrijd gelopen? Wat was je eerste wedstrijd?
Tja, vroeger een aantal. Waarmee ik derde werd op de 1,5 km? En eerste op de sprint. Maar dat waren scholen competities. Nu ben ik sinds kort begonnen met wedstrijd lopen, dus mijn eerste was eigenlijk vorig weekend nog hihi. En volgend weekend staat er weer eentje op de planning.

Als je al een wedstrijd hebt gelopen, wat is de mooiste wedstrijd die je ooit gelopen hebt?
De wedstrijden op de baan zijn allemaal bijna hetzelfde, maar als ik het even op een evenement houd dan zeker weten de halve van hoorn. Over de organisatie valt nog het een en het ander te klagen, maar het parcours. Tja, het is gewoon als thuiskomen. En ik heb hem twee keer gelopen met een prachtig zonnetje, dat scheelt toch al een hele boel! Ik zou graag een keer in het buitenland lopen, dat lijkt mij pas echt gaaf.

Wie is jouw grootste inspiratie op hardloopgebied?
Ik heb  niet echt 1 iemand eigenlijk. Usain Bolt heeft me geïnspireerd met zijn boek en Scott Jurek ook, maar verder haal ik vooral onwijs veel inspiratie van alle jongens en meiden op Instagram en de blogs om mij heen. Ook lees ik graag verhalen van vrouwen die die dingen bereiken. Ongeacht of dat nu op hardloopgebied is.
Als ik er twee moet kiezen op hardloopgebeid dan zijn het Andrea (@runandrearun)  & Jacolien (@runningjacolien). Deze vrouwen trainen keihard en zijn gewoon onwijs goed in wat ze doen. Ik hou ervan. De mannen moeten we blijven uitdagen (en het liefst verslaan!).

Doe je naast hardlopen ook nog andere sporten om je hardlooptraining te ondersteunen?
Jup, ik ga twee keer in de week naar de sportschool. Hier doe ik mijn krachttraining, meestal begin ik met een beetje cardio (15 minuten hardlopen de band) en dan ga ik door naar mijn parcours. Daarbij pak ik al mijn spieren even goed aan!  Heerlijk, vooral als ik de volgende dag spierpijn heb. Dan weet ik dat ik mijn best heb gedaan.

Wat is de langste afstand die je ooit gelopen hebt?
De halve marathon, 21,1 k. Ik zou het zo weer doen, maar dan met iets meer voorbereiding!

Wat is jouw top 5 powersongs?
Hmmm. De laatste tijd loop ik steeds vaker zonder muziek, want op de baan draag ik geen telefoon of oordopjes bij mij. Maar zoals vandaag bij de 10k van Hoorn gebruikte ik een oude playlist. Deze nummers hebben een hoog tempo en zijn super aangenaam:

1.Blaster Jaxx – Faith
2. Britney Spears – Work Bitch
3. Bruno Mars – Runaway Baby
4. Yellow Claw – Shotgun ft. Rochelle
5. Avicii – Addicted to You

Wat is jouw grootste doel op hardloopgebied?
In de top drie eindigen bij een wedstrijd op de baan. Maakt niet uit welke afstand.
De marathon van New York lopen.
En in de top 10 eindigen bij een groter evenement. (Tot nu toe kwam ik op plaats 20 bij de 5km in Zandvoort Circuit Run).

Hope you enjoyed! Heb jij nog bepaalde leuke vragen voor mij? Stel ze! Als het er genoeg zijn maak ik er een blogpost van, anders beantwoord ik ze hieronder :)

(Morgen komt het verslag van de 10 van Hoorn online!)

Liefs, Girlontherun
Kirsten

Volg Girlontherun.nl ook op Facebook & Instagram!:)

Het bericht DIARY | Running Tag Q&A verscheen eerst op .

Cyprus, wat een heerlijk eiland. Wat een prachtige zon en wat een verrassende omgeving. Bijna wifiloos ging ik door het leven (heftig voor een blogger), maar wauw. Laat me je even meenemen naar de afgelopen 7 dagen, Jup, in foto’s:

Loslopende pelikanen, haventjes, lege straten, luxe, geschiedenis en bananen die nog kleiner zijn dan je handen (superrrr schattig!). Je vindt het allemaal in Phapos. Alhoewel ik wifiloos door het leven ging, zorgde ik toch voor mijn endorfineshotjes. Ben je op trainingskamp of is dit jouw manier van vakantie vieren? Die vraag kreeg ik via Instagram, ik moest er hard om lachen. Want ik snap het helemaal, meestal ben ik wel sportief op vakantie, maar niet zoals hier bijna elke dag. Waarom nu dan wel? Omdat zondag mijn eerste wedstrijd op de agenda staat. Oja, die 3km competitie loop, haast alweer vergeten. Qua voorbereiding dus niet optimaal, maar ik heb er het beste proberen uit te halen in de warme en klamme sportschool. Maar daar lees je morgen meer over :)

Vanaf nu ben ik weer helemaal back in business. En hoe fijn de rust (uiteindelijk) ook voelde, ik kom met een nog grotere glimlach terug. Het offline zijn geeft je de tijd om over dingen eens lang en vooral langzaam na te denken. Het was even stil hier, maar vanaf nu niet meer!

Hope you enjoyed the photo’s!

Ik ga nog even bijkomen en vooral: alles weer uitpakken. (Lees: de wasmand volproppen)

Wat heb jij allemaal beleefd in de afgelopen week?

Liefs, Girlontherun

Kirsten

Het bericht DIARY | Cyprus Foto Verslag verscheen eerst op .