(Ik had eigenlijk een vlogje willen maken, maar we waren zo vies aan het einde, dat ik vergeten ben om eerst te filmen ipv te douchen hihi!)  Enjoy!

De heenreis
‘Goh, wat hebben we toch een mazzel met dit heerlijke zonnetje’, zeg ik tegen mijn vriend die aan het rijden is. Ietwat gespannen kijk ik uit het raam. Vandaag staat voor mij mijn allereerste obstakel run ever op het programma en ik heb werkelijk geen idee wat ik kan verwachten. Met een onzeker gevoel denk ik terug aan mijn krachttrainingen van de afgelopen weken. Zou het nu werkelijk helpen? Zal ik er echt wat aan hebben? Of ga ik straks finaal onderuit? En kom ik er vandaag achter dat je niet zomaar  12 kilometer met daarin 33 obstakels trotseert.

Gelukkig heb ik Derek nog naast mij zitten, die heeft beloofd het gehele parcours bij me te blijven. En, waar al menig grapje over is gemaakt in onze vriendengroep, hij mij waar nodig over de obstakels zou gaan slingeren.

Ik betrap mijzelf op een gevoel dat ik lange tijd niet meer heb gehad: Wedstrijdkriebels. De spanning. Het onbekende. Ik hou ervan!

Op locatie
Eenmaal op het terrein staan er grote tenten, is er een DJ muziek aan het draaien en hebben we het idee op een festival beland te zijn. Ik neem de sfeer helemaal in mij op, en ik kan je zeggen: het bevalt mij wel. Het is losser dan op een loopevenement. En het publiek ook. Overal om mij heen zie ik goed getrainde lichamen, en dat is uiteraard geen straf ;) . Wel begin ik mij lichtelijk zorgen te maken, die spierbundels zien er getraind uit, kan ik dit wel?

We brengen onze tassen naar de gratis bewaakte garderobe en plegen nog een laatste zenuwplasje voor we ons naar de start begeven.

Hakken in het startvak
Mijn hartslag is hoog. Terwijl ik mijn armen heen en weer slinger kijk ik om mij heen in het startvak. Het is hier verdomd rustig. Mijn vriend staat warming-up oefeningen te doen en ik begin te twijfelen aan mijn inschrijfstrategie. De grootste meute staan in de startvakken achter ons, wij hebben enkel de competitors voor ons. Ik heb gelezen op de website dat deze mensen zich kunnen kwalificeren voor het OCR, wat geloof ik het wereldkampioenschap Obstacle Running is. Jaloers kijk ik naar ze. Dat is toch super tof? Zelf staan we in het ‘Going for the Kill’ startvak, de een-na-snelste.

Door de boxen klinkt opzwepende muziek en de deelnemers gaan helemaal los. Er wordt met modder gestoeid en een groep jongens staat vrolijk mee te hakken op de hardstyle muziek. Ik voel de energie opborrelen door al het enthousiasme. Wanneer ik om mij heen kijk, besef ik nog eens extra dat hier 78% van de deelnemers man is. Zo anders dan bij hardloopevenementen!

Nadat de competitors zijn gestart, is het nu onze beurt. Er wordt afgeteld. En op 1 klinken twee harde startschoten. Jep, er is nu echt geen weg meer terug.

Doorgaan of stoppen, geen middenweg
Derek en ik zetten hard in. Het terrein onder mijn voeten is onverhard, overal stuit ik op kuilen, stukken hout en modder. Vol goede moed beginnen we aan onze inhaalslag. Hardlopen is ons sterkste punt, onze strategie is dat we daar tijd op kunnen inhalen. We halen zigzaggend mensen in. Bewust van alle gaten in de ondergrond, loop ik heel lichtvoetig. Probeer ik zo min mogelijk grondcontact te houden. En dan stuiten we op een van de eerste obstakels. Voor en naast me springt iedereen de sloot voor ons in. Ik twijfel. Ik baal. Ik wil niet!! Ik haat zwemmen. Vooral omdat ik het gewoon echt niet kan. Maar Derek moedigt mij al aan en mijn fanatisme wint het van mijn angst. Ik plons in het ijskoude water en voel mijn hele lichaam verkrampen. Mijn longen slaan dicht en voor even lijk ik mij niet te kunnen bewegen. Ademhalen. Ademhalen. En terwijl het zuurstof langzaam weer begint binnen te komen, start ik aan mijn kikkerslag… Aangemoedigd door alle mensen om mij heen, versnel ik wat en zwem ik naast Derek mee tot aan de overkant.

Wanneer ik met moeite uit het water klim, plakken mijn shirt en tight helemaal vast aan mijn lichaam. Wat eerst een mooi technisch ondershirt van FALKE was en mijn favoriete running tight van Nike, lijkt het nu alsof ik in een zwart latex pakje aan het rennen ben. Sexy? Not!

De kou van het water, zorgt ervoor dat mijn spieren wel in brand lijken te staan. Met elke stap die ik zet, lijken ze te gloeien. Mijn voeten klappen op de grond. Mijn loopstijl lijkt werkelijk nergens op. Die overgang is echt killing, maar damn wat voelt dit goed. Langzaam verschijnt er al een eerste ‘ik voel mij onoverwinnelijk’ glimlach op mijn gezicht.

Wat volgt zijn nog meer obstakels, afgewisseld met stukken onverhard rennen. Van klimmen over hooibalen tot het oprennen tegen houten muren en eroverheen gaan. Van 200 meter heuvelop tijgeren onder prikkeldraad door tot het opklimmen van een houten wand boven het water, terwijl er ondertussen een waterval in je gezicht spuit. Het is heftig. Maar leuk!

Om de kilometer komen we wel een sloot tegen die we moeten inspringen, door moeten baggeren en waar we ons weer uit moeten trekken. En de overgang van water/modder zwemmen naar hardlopen, valt mij zwaar. Terwijl Derek mij aanmoedigt om kleine stapjes te maken en dieper te ademhalen, weet ik mijzelf steeds weer te hervatten en zetten we in een onwijs stevig tempo door.

Regelmatig barsten we ook in lachen uit, wanneer Derek bijvoorbeeld denkt over  de sloot heen te springen, en vervolgens met zijn ene been aan de overkant beland en zijn andere verdwijnt in de drab in de sloot. Een komisch gezicht en ik neem dan ook even de tijd om heel hard te lachen.

Maar andersom is het niet anders, terwijl ik boven een grote sloot met water aan de monkeybars hang, beginnen mijn armen ineens gigantisch te verzuren. Derek is inmiddels al aan de overkant en staat toe te kijken, terwijl ik nog in het midden hang. Hoe moet dit?? Terwijl iedereen langs de kant aanmoedigt en aanwijzingen geeft, doe ik nog een fanatieke poging, maar mijn armen verkrampen. En ik hoor mijzelf al roepen ‘Ik kan het niet! Ik kan het niet! Help!’ . Op dat moment glippen mijn handen los en beland ik met een harde plons kopje onder in de ranzige sloot. Als een verzopen hondje zwem ik zo snel mogelijk naar de overkant. Afgang. 

Ook bij het touwklimmen steekt mijn gebrek aan techniek de kop op. Terwijl Derek binnen 10 seconden al in het touw is geklommen, sta ik hopeloos naast hem. Hoe moet dit?? Hij rinkelt de bel en komt alweer naar beneden. Als een ware heer helpt hij mij vervolgens bij het touwklimmen, door het touw steeds onder mijn voeten te binden, zodat ik mijzelf omhoog kan trekken. Vanaf de kant roept een van de medewerkers ‘Wedstrijdlopers mogen geen hulp krijgen!!’, waarop ik ‘Maar ik ben geen wedstrijdloper!’ antwoord. Want ik ben ook geen wedstrijdloper, toch..?

Vervolgens wordt mij duidelijk dat ik dus als tweede vrouw loop. We hebben gewoon bijna alle vrouwen al ingehaald, zelfs de competitors! Gelukzalig zet ik een versnelling in. Dit is eigenlijk best leuk.

En zo zetten we onze run voort, de rest van de obstakels weet ik verder allemaal zelf te trotseren en ik besluit tijdens het heuvel af rennen ook nog maar een stukje door te glijden op mijn billen (oeps). Maar verder gaat het eigenlijk heel goed. Ik merk dat de afwisseling tussen het kruipen, zwemmen, klimmen en hardlopen eigenlijk heel prettig is. En omdat Derek en ik bij elkaar blijven, haal ik ook zoveel steun uit zijn motiverende woorden en tips.

Met nog een kilometer te gaan, zetten we nog een laatste versnelling in. Op dit stuk moeten we vooral heel veel onverhard rennen. En dat lukt ons nog wel. Hoewel het niveau van mijn coördinatie behoorlijk is gedaald, mijn enkels af en toe gevaarlijk opzij klappen en de kramp al een keer in mijn kuit is geschoten, zetten we door. De laatste meters. Tweede vrouw. Schiet het door mijn hoofd. We zijn er bijna!!!

Hand in hand
Wanneer het nog 300 meter tot de finish is, zien we, surprise surprise, nog een laatste giga sloot (meer?) dat we zwemmend moeten oversteken voor we er zijn. En terwijl we dat doen, moeten we nog onder een soort vlootjes door zwemmen, of er overheen klimmen. Terwijl Derek als een vis in het water al vooruit zwemt, laat ik mij ook in het water zakken. Jak! En terwijl ik Derek in de verte over de obstakels heen zie klimmen, besluit ik voor de luie manier te gaan en eronder door te zwemmen. Kopje onder dus. Again.

Wanneer ik de overkant bereik, grijpt Derek mijn hand en helpt hij mij het water uit. Hand in hand rennen we samen de laatste meters naar de finish.  Niet eerder had ik zo’n gevoel van voldoening bij het bereiken van de finish. Wat is dit toch ontzettend… GAAF!

 After burn
Inmiddels zijn we alweer drie dagen verder en zit ik hier achter mijn laptop met een big smile terug te denken aan het mooie evenement. Op mijn benen zijn grote blauwe plekken in alle kleuren van de regenboog te spotten, die nog best pijnlijk zijn wanneer ik er iets te hard tegen aan stoot. De medaille heeft inmiddels een mooie plekje bij de andere gekregen. Helaas mocht ik dus niet het podium op om mijn 2de plek te vereeuwigen, dit omdat ik niet stond ingeschreven bij de competitors. Wanneer ik dat wel had gedaan, had ik eerlijk gezegd waarschijnlijk geen tweede geworden. Derek heeft mij erdoor heen gepraat met zijn motiverende woorden en technische tips. En zo nu en dan een handje gegeven. Als competitor mag je volgens mij absoluut geen hulp krijgen en ik weet ook niet of het is toegestaan dat je halverwege een obstakel (monkeybars) los moet laten.. Dus de vrouw die mijn plekje heeft mogen innemen, had dit meer dan verdient! Desalniettemin ben ik wel beretrots. Mijn allereerste obstakelrun en het dan op deze manier kunnen afleggen. Ik had het echt nooit durven dromen van te voren!

Of ik dit nu vaker ga doen? Ik denk het niet. Misschien 1 of maximaal 2 keer per jaar. De uitdaging is super en de kick is enorm. Maar… het is ook erg blessure gevoelig. Blauwe plekken, een snee in mijn hand en nu al 2 dagen pittige spierpijn. Voor herhaling vatbaar is het zeker, maar op z’n tijd en met extra techniektraining. Ik denk dat Derek op eigen houtje zeker in de top 3 was gefinisht bij de mannen als hij niet steeds op mij moest wachten, dus als ik nog een keer meedoe, wil ik er echt helemaal klaar voor zijn. En uiteraard, met de competitors mee. Maar: voor nu blijf ik even lekker hardlopen, fietsen & fitnessen.. en tja… wie weet.. schrijven we ons wel weer in voor een volgende editie ;) :D

Zou dit ook iets voor jou kunnen zijn? :)

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

PS: Ben je enthousiast geworden?? De volgende editie is in september in Hellendoorn! Meer informatie vind je hier.

Het bericht Fisherman’s Friend Strongmanrun 12km Rotterdam 2016 verslag verscheen eerst op Girlonherun.nl.

Wings For Life Pre-Run
Vorige week donderdag was ik aanwezig bij de pre-run van de Wings For Life Run. Samen met o.a. Girlslove2run, Runninglau, Glow Magazine & Annemerel liepen wij met PUMA alvast warm in Amsterdam. Hier ontmoette ik ook Chris Khourie, die door een motor ongeluk nu in een rolstoel zit. Vanaf zijn borst tot aan zijn tenen verlamd.  Met open mond stond ik te luisteren naar zijn verhaal.. Stel je voor, van de een op de andere dag niet meer te kunnen hardlopen…

Maar Chris Khouri is niet iemand die opgeeft, al binnen 6 maanden was hij weer aan het sporten. En op een aangepaste manier, volbrengt hij nu zelfs triatlons! Een ware inspiratie als het op daadkracht aankomt. Hij drukte ons in ieder geval het belang van ruggenmergonderzoek op het hart. En laat dat nou net het doel zijn van de Wings For Life Run… geld inzamelen!

Wings For Life Run

Volgende week zondag 8 mei om 13:00 uur is het namelijk zover, dan organiseert Red Bull de Wings For Life Run voor de tweede keer in Breda. Een ‘ global running event’ , waarbij wereldwijd tegelijk wordt gestart. In plaats van naar de finish toerennen, ren je weg voor de finish. Met Max Verstappen in de ‘Catcher Car’ achter je aan (heel vervelend, ahum ;), is het jouw doel om niet ingehaald te worden!

De Catcher Car start 30 minuten later dan de lopers en rijdt weg op een snelheid van 15 km/u. Na een uur verhoogt de snelheid heel langzaam, tot alle lopers ingehaald zijn. De laatst overgebleven man en vrouw ontvangen een beker en een prijs van Wings For Life.

Maar die prijzen vormen een bijzaak, wanneer je je bedenkt voor wie en wat je loopt. Het event staat helemaal in het teken van ‘Running for those who can’t’ . Vorig jaar haalde Wings For Life met dit event 4,2 miljoen euro (!!) op voor ruggenmergonderzoek.

Je kunt je nog tot 4 mei hier inschrijven, wees dus snel. 100% van je inschrijfgeld gaat naar het ruggenmergonderzoek en wanneer je je inschrijft via een Runnersworld winkel, ontvang je ook nog gratis het Puma Wings For Life Run shirt! :) 

Ik ben er in ieder geval bij volgende week zondag! Zie ik jou daar ook??

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

Het bericht Running for those who can’t, Wings For Life x Puma verscheen eerst op Girlonherun.nl.

Hardlopen heeft zo haar voordelen. Behalve dat je er uithoudingsvermogen mee creëert en wat makkelijker ‘ja’ zegt op taart bij de koffie, is het ook mentaal een goeddoener. Vijf voordelen van hardlopen op een rij, waar jij je als ‘hardloopverslaafde’ vast in zal herkennen!

1. Je bent de baas over jezelf. Een dag vol stress achter de rug? Een agenda die overloopt? Je telefoon die maar niet stopt met trillen? Wanneer jij aan het eind van de dag thuiskomt, trek je lekker je hardloopschoenen aan om je hoofd te legen. En binnen no time ben jij weer helemaal zen! En zet je, of lekker eigenwijs je telefoon uit, of voorzie jij je collega’s nog even van een inspirerende frisse kijk op alles!! You rock :)
2. Je ontwikkeld killer-legs. Als je maar regelmatig de deur uitgaat om even lekker actief te rennen, verschijnen vanzelf die gespierde kuiten en bovenbenen in je spijkerbroek! (Wat trouwens ook weer zo zijn nadelen heeft met broeken kopen, maar daar hebben we het een andere keer wel weer over.. ;)
3. Je leeft en beleeft. En het volgende geldt misschien niet voor iedereen, maar in deze tijd kijken we nog maar weinig echt om ons heen. Onze blik is zo vaak op een computer of telefoonscherm gericht, dat we de natuur en al haar prachtige vormen soms niet eens meer bewust meemaken. Hardlopers zijn bikkels, die rennen (het liefst) het hele jaar door. En zien dus ook hoe de planten & bomen nu weer in bloesem staan en de eenden die hun pulletjes achter zich aan slepen. Genieten!
4. Je bent sociaal. Ja, echt! Hoewel hardlopen misschien de meest asociale sport is die ik ken (alleen loop je het lekkerst , schijnt), zijn hardlopers weer wel super sociaal na hun run! Er bestaan zoveel loopgroepen, zowel online als offline. En dat verklaart maar weer… wat we onderweg tekort doen, halen we daarna gewoon weer in. En geef toe, dat geeft toch een goed gevoel?
5. Je inspireert. Want doordat jij hebt besloten een stuk te gaan rennen, zullen mensen om je heen misschien ook wel besluiten nog even een rondje te doen wanneer ze jou zien lopen! En je probeert natuurlijk al je vrienden aan het hardlopen te krijgen, wat ze stiekem wel inspireert. Daadwerkelijk met je meelopen is een tweede… maargoed… Dat je ze erover na laat denken geeft al veel voldoening :)

Wat zijn jouw favoriete voordelen van hardlopen?

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

Het bericht 5 Voordelen van hardlopen op een rij verscheen eerst op Girlonherun.nl.

Wil je je tijd verbeteren? Sneller worden op een bepaalde afstand? Dan geef ik je hier een aantal handvaten die je mee kunt nemen. Die, over het algemeen, heel goed kunnen werken voor je! Laat mij voorop stellen dat er duizenden manieren zijn om te trainen, dat iedere loper verschilt en dat niet alles wat voor mij werkt, ook per definitie voor jou werkt. Maar.. het zou zonde zijn als ik het niet met je zou delen, toch? Nu kun je het in ieder geval een proberen!

Stap #1 Nulmeting: Hoe snel ben je nu?
Laten we er even vanuit gaan dat je de afstand waarop je sneller wilt worden, al goed kunt lopen. Dus: Zonder te stoppen! Om voor jezelf erachter te komen wat er op kort termijn voor je in zit, zul je een nulmeting moeten doen. Een check van waar je nu staat. Je kunt dit tijdens een training doen of tijdens een event met jouw afstand. Mijn ervaring leert dat ik tijdens een evenement net wat meer eruit haal en daardoor een goed inzicht krijg in mijn snelheid van dat moment.

Neem voor jezelf de nulmeting, houd deze dus realistisch. Heb jij jezelf helemaal stuk gelopen tijdens je meting (lees: pijntjes gekregen, slecht herstel, kruipend over de finish) dan geeft dit geen realistisch beeld van jouw gemiddelde wedstrijdtempo. Een wedstrijdtempo moet je lekker vol kunnen houden. Dat betekend ook op je tanden bijten, maar niet jezelf kapot lopen.

Persoonlijke feedback: Zo was ik alweer twee maanden lekker aan het trainen en liep ik vervolgens vorige week een event van 5km. Ik had geen idee waar ik stond, dus ik ging er blanco in. Ik liep de 5km, onverwachts(!), in 20:58. Een gemiddelde snelheid van 4:13 min/km. Daarbij voelde mijn benen niet helemaal leeg toen ik over de finish kwam, had ik nog een restje energie over en ging mijn herstel in de dagen erop onopgemerkt. Geen spierpijn of andere klachten. Mijn wedstrijdtempo ligt dus op dit moment rond de 4:10 min/km op  een afstand van 5km. En geeft ook een realistisch beeld, omdat ik niet het idee heb gehad mijn reserves op te branden tijdens het meten.

Stap #2 Doelstelling: Hoe snel wil je worden?
Vanuit je nulmeting weet je nu wat je tijd op een bepaalde afstand is. Naar welke tijd zou je dit willen verbeteren? Ook hier geldt: Wees realistisch! Ofcourse, the sky is the limit, maar er zijn hierbij toch grenzen. :)  Door je doelstelling haalbaar te houden, blijf je gemotiveerd en kun je weer sneller een nieuwe doelstelling bedenken!

Persoonlijke feedback: Afgelopen jaar was mijn doel om onder de 21 minuten te komen. Aangezien dit nu onverwachts gelukt is, zal mijn nieuwe doelstelling zijn om laag in de 20 te willen lopen. 1 Minuut sneller is veel in hardlopen, helemaal naarmate de afstand korter wordt, gaan de seconden en minuten behoorlijk tellen. Toch denk ik dat dit een realistische doelstelling is, gezien mijn afgelopen trainingen en behaalde tijd op de 5k.

Stap #3 Wedstrijdtempo trainen: Sneller worden door interval!
Nu je weet welke tijd je wilt lopen, kun je ook heel gemakkelijk uitrekenen wat je gemiddelde tijd per kilometer daarvoor zou moeten zijn. Als je de voorgaande stappen netjes & realistisch hebt uitgevoerd, dan zal die niet extreem ver boven je wedstrijdtempo liggen! Dit tempo ga je nu toevoegen in je intervallen. Een interval training kan op allerlei manieren. Je kunt 1km warmlopen en vervolgens om en om versnellen naar je wedstrijdtempo. Soms is het hierbij handig om iemand mee te hebben (op de fiets bijvoorbeeld). Voor een goede interval moet je je tanden op elkaar zetten. Soms zelfs een beetje diepgaan. In deze trainingen mag je dus wel daarna even moeten herstellen, rood aanlopen, de controle over je ademhaling verliezen. Let alleen wel op: Houd je trainingen in balans! Van twee keer in de week intensief intervallen zal je waarschijnlijk niet sneller worden, maar wel geblesseerd raken.

Persoonlijke feedback: Ik heb het voordeel een snelle vriend te hebben, waarvan zijn wedstrijdtempo nog een stuk hoger ligt. Hierdoor kan hij een ‘lekkere interval’ doen, wat voor mij betekend: tanden op elkaar en diep gaan. Zo liep ik gisteren voor het eerst een 6km interval met hem  mee. In die 6km, versnelde we drie keer een kilometer lang naar het tempo van gemiddeld 4min/km. Doordat hij met mij meeliep en ik het rond de 800 meter echt zwaar begon te krijgen, kon hij mij net de zetjes geven om de laatste meters door te zetten, waar ik in mijn eentje had gezegd: Doei, tis mooi zo! ;)

Stap #4 Luisteren naar je lichaam: Rust is ook trainen!
En zoals je altijd in mijn blogs tegenkomt, waarschuw ik je ook hier weer. RUST IS OOK TRAINEN! Knoop het alsjeblieft in je oren. Je spieren moeten herstellen. Herstellen doen ze in rust. Of tijdens een hele rustige training (herstelloop). Maar in het hardlopen heeft het simpelweg geen zin om elke dag te rennen. Niet voor de recreatieve loper in ieder geval en ook niet als je doel is om sneller te worden. Door ook lekker je rust te pakken, verklein je de kans op blessures, en kun je dus beter en met meer kwaliteit trainen.

Persoonlijke feedback: Ook als je een week niet loopt, betekend dit niet dat je meteen langzamer bent. Soms kan zo’n weekje juist net de extra energie opleveren. Zo behoud je je reserves en kun je de volgende training weer lekker doen!

Stap #5 De kracht van herhaling: Progressie!
Houd dit nu een tijdje vol. Wissel je trainingen met elkaar af (duur, interval, herstel) en prikkel af en toe je spieren met diepgaan tijdens je interval. Afhankelijk van wat je doelstelling is, zul je snel resultaat gaan merken! Je zult makkelijker het tempo bereiken. Wanneer je dit tempo in je wedstrijd weet vol te houden op een verantwoorde manier, dan weet je dat je je basistempo weer kunt verhogen en je weer harder kunt intervallen. Het allerbelangrijkste: Luister naar je lichaam. Herstel je goed, heb je geen hele vreemde klachten? Dan ben je goed bezig! Begin je rare pijntjes te krijgen? Herstel je slecht? Ga dan even goed bij jezelf na of deze manier van trainen bij je past, of waar de oorzaak kan liggen. Maar als het bij je past, zou dit wel het moment zijn dat je progressie zult gaan maken!

Zoals ik al zei is het mijn doel om over een paar maanden mijn 5km tijd te verbeteren naar een lage 20 minuten.
Ik ben onwijs benieuwd of het mij gaat lukken op de bovenstaande methode!
I’ll let you know!

Hoe train jij nu?

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

PS: Gebruik #GIRLONTHERUNNL of tag @GirlonterunNL in je social media zodat ik je gemakkelijk kan volgen, vind ik leuk! <3

Het bericht RUN: IN 5 STAPPEN SNELLER WORDEN DOOR SOMS DIEP TE GAAN IN JE TRAININGEN verscheen eerst op Girlonherun.nl.

(Vergeet niet om de video instellingen op HD te zetten!) 

Woops! Wat vliegt de tijd toch! Vorige week zondag liep ik nog een dik vet PR op de 5 kilometer. En afgelopen week heb ik, welgeteld, 1 keer mijn hardloopschoenen aangetrokken. Shame on me.  Maar ach, soms zijn die weekjes ook even nodig, toch? Want wat was het vet vorig week:

Samen met mijn vriend werd ik uitgenodigd voor de Zandvoort Circuit Run. Een evenement waar ik dit jaar al voor de vijfde (!!) keer aan mee deed. Zelfs voor mijn blog was ik al in Zandvoort te vinden hihi. En ook dit jaar was ik weer door het dolle heen. Samen met o.a. Mari, Gabriella, Andrea, Patricia en Manon vlogen we over het circuit in onze toffe Odlo outfit. (Ik ben verliefd op je het jasje en de sportbeha!) En toen mijn vriend even later ook nog met een PR over de finish van de 12km kwam, kon mijn dag helemaal niet meer stuk. Zelfs de file met de auto van bijna een uur om Zandvoort uit te rijden, kon ons niet meer uit het veld slaan.

Een ding is zeker: volgend jaar sta ik weer aan de start!

Benieuwd naar hoe het die dag ging? Bekijk dan de VLOG hierboven! Werkt hij niet? Klik hier. En word meteen even lid van mijn kanaal! :)

Gewoon lekker trainen
Maar na de Zandvoort Circuit Run raakte ik even in een soort dipje. Hoewel het gekke is: Ik heb het helemaal niet als een dip ervaren. Maar met de PR binnen gesleept en drukke dagen op het werk, kwam het er gewoon even niet van om energie op te brengen om ook nog naar de sportschool te gaan of mijn hardloopschoenen aan te trekken. Super stom! Tot het einde van de week naderde en mijn benen ein-de-lijk weer onrustig werden. Dus liep ik gisteren op 1ste Paasdag nog heerlijk door het Streekbos, en met af en toe een zonnetje was het zelfs behoorlijk warm. Na 8 kilometer deels onverhard gelopen te hebben, schoof ik moe en voldaan  heerlijk aan voor een kop koffie in het nabijgelegen restaurant. De perfecte (Paas)Zondag als je het mij vraagt.

Voor aankomende week (deze week inmiddels, deze maandag voelt nog een beetje als weekend..) Staan er wel weer meer trainingen op de agenda. Met nog 4-5 weken tot de Fisherman’s Friend StrongmanRun in Rotterdam, wordt het tijd om eens wat krachtoefeningen toe te voegen aan mijn sportroutine. Op naar de sportschool dus! :) Ennuh,  dat event brengt mij tot de winnaar van de winactie!

Winnaars winactie:
Oh, wat vond ik het lastig! Zulke leuke antwoorden en dan moeten kiezen… Ik heb het mijzelf iets makkelijker gemaakt een lootjes getrokken. En daaruit kwam als winnaar…  Meike! Enjoy! Stuur je mij even een mailtje via girlontherun.nl? Dan zorg ik dat jij en je zusje allebei een startbewijs ontvangen. :) Veel plezier ermee!

Ik ga nu nog even heerlijk genieten van deze laatste vrije dag, voor de werkweek weer begint.
Heb jij nog met Pasen gelopen?

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

PS: Gebruik #GIRLONTHERUNNL of tag @GirlonterunNL in je social media zodat ik je gemakkelijk kan volgen, vind ik leuk! <3

Het bericht RUN UPDATE: VLOG ZANDVOORT CIRCUIT RUN, GEWOON LEKKER TRAINEN & WINNAAR WINACTIE verscheen eerst op Girlonherun.nl.

Een PR
Een PR staat voor je Persoonlijke Record. En dat is dus eigenlijk een best breed begrip. Je kunt overal een PR in behalen. Of je nu aan hardlopen of gewichtheffen doet of een fotograaf bent. Overal kun je een uitdaging in stellen en indien je die uitdaging juist volbrengt een Persoonlijk Record behalen.

Waarom een PR?
Een PR betekend dat je een persoonlijke prestatie hebt neergezet op een bepaald onderdeel. Je hebt dit bijvoorbeeld al eerder gedaan en je prestatie verbeterd (denk aan je snelste tijd op een bepaalde afstand) of je behaalt een bepaalde prestatie voor het eerst en vestigt voor jezelf daarmee een PR. Zo’n PR werkt meestal motiverend. Als je deze prestatie kunt behalen, dan kan je het vast ook verbeteren! Een PR mag je vieren. En hoe meer je hem verbeterd, hoe meer je het wilt vieren.

Persoonlijk
Ik ben ook een loper die kickt op PR’S. Nieuwe tijden zetten, sneller lopen, langer lopen… Wanneer mijn horloge na een training aangeeft dat ik mijn ‘snelste kilometer’ heb gelopen, dan geeft mij dat een kick. En ja, dan deel ik dit ook graag met de mensen om mij heen. Voor mijzelf leg ik altijd de druk op PR’S lopen tijdens een wedstrijd. Ik train een bepaalde tijd naar een bepaald evenement toe en op ‘moment supreme’ wil ik presteren. En dat lukt dus niet altijd… Hoe komt dat toch?

Balans
Dit is de sleutel tot meer PR’s. Niemand kan continu presteren. (Tenzij je misschien vals speelt, maar daar doen wij niet aan ;)) Balans is wat je verder brengt. Afgelopen jaar was bij mij de balans regelmatig zoek. Veel hardlopen, te weinig gezonde voeding om te compenseren en continu willen presteren. Soms verbeterde ik in 1 week wel twee keer mijn PR op een 10km afstand. Je voelt je op zulke momenten onoverwinnelijk en verwacht daarmee van je lichaam dat het meer kan. Tot het ineens niet meer lukt. De tempo’s lijken niet meer vanzelf uit je benen te rollen. Trainingen gaan tegenvallen omdat je niet in de richting van jezelf opgelegde tempo’s komt. De fun gaat ervan af.

Reserves
Hoewel ik het zelf in die periode niet door had, liep ik mijn reserves op. Zoals ik al zei kan niemand continu presteren, toch deed ik dat 2x in een week. Met als gevolg dat ik daarna moedeloos werd. Ik bleef lopen en trainen, maar het ging niet meer zo vanzelf. Ik kwam niet in de buurt van mijn snelle tijden en mijn energie leek na elke lange training wel weg. Dit was ook het punt waarop ik besloot te stoppen met snelheid en meer op duur te gaan. Dit was het punt dat Lotte en ik besloten voor een marathon te gaan. Om ‘Te genieten van het lopen’.

Maar, wat ik niet door had toentertijd, was dat ik mijn reserves alleen maar verder opbrandde. Van goed getrainde loper, ging ik naar bijna overtrainde loper. Continu willen hardlopen, steeds langer… Wat eindige in pijntjes, vermoeidheid, ijzertekort. Ga maar door. De energie was duidelijk op. En de PR’S bleven uit.

Even niet
De balans was er dus niet meer, waarop ik besloot helemaal even niet meer te lopen. Hier speelde natuurlijk ook heel veel dingen mee in mijn omgeving (afstuderen, nieuwe baan, relatie met je geliefde, familie & vrienden etc.). Ik heb geloof ik bijna 2 maanden niet gelopen!!

Weer oppakken
Inmiddels heb ik langzaam mijn balans weer terug gebracht. Zowel het ijzertekort is al een tijdje opgelost, maar ik ben ook bewuster geworden in mijn voeding en ik heb rust gevonden in mijn omgeving. Toen dit weer in balans was begon ik weer met lopen. En wat denk je? In mijn trainingen liep ik ineens harder dan ik het hele afgelopen jaar had gedaan. Tempo’s rolde er gemakkelijker uit, waardoor ik mijn eigen horloge zelfs begon te wantrouwen (klopt ‘ie wel?). Mijn gemiddelde hartslag bij bepaalde inspanningen is onwijs verbeterd (lees: lager geworden). En ik bruis weer van de energie voor nieuwe PR’s! (Ja, dat dan weer wel.)

De ‘clue’
Wat ik duidelijk wil maken middels deze blogpost, is dat PR’s niet alles zijn. Een PR ‘is de kers op de slagroomtaart’ wanneer je goed je best hebt gedaan. De sticker in je schriftje, wanneer de juf extra tros op je was. Mijn vriend herhaald het nog regelmatig tegen mij: Train er niet te hard voor. Wees er niet teveel mee bezig. Loop om het lopen, om je lichaam te trainen, om jezelf gezond & fit te houden. Maar laat de cijfers je nooit leiden tot bepaalde trainingen waarin je lichaam aangeeft het helemaal niet aan te kunnen. Balans is wat je erdoorheen haalt (geldt natuurlijk ook over het leven in het algemeen).

Mijn eerste wedstrijd weer
Morgen loop ik mijn eerste wedstrijd weer sinds tijden. Ik sta aan de start van de 5km Zandvoort Circuit run met het Odlo Running Team en ik heb er onwijs veel zin in. Mijn trainingen gingen super de afgelopen weken, maar ik heb geen idee waar ik op dit moment sta en waar mijn lichaam toe instaat is op dit moment. Zoals altijd, hoop ik een PR te lopen voor mijzelf. Maar of ik dit waar kan maken is een groot vraagteken. Misschien wel niet. Maar weetje? Ik heb wel heerlijk getraind, zelfs super tijden gelopen in mijn trainen en ik ben gewoon weer klaar voor de uitdaging! En we zien het wel. Een PR motiveert mij om morgen om waarschijnlijk een tandje erbij te doen, maar het dwingt mij niet meer om veel te hard te trainen. Want daar heb ik wel van geleerd: Als je naast het lopen ook nog een druk privé-leven hebt, dan is balans zoveel meer waard dan een post op Instagram met een nieuw PR!!

Winactie

Wat zijn jouw ervaringen met PR’S? Hoe behoud jij de balans tussen presteren & genieten? Wie gun jij een startbewijs?
Let me know in een reactie onder deze blog en wie weet beloon ik jouw tip met 2 startbewijzen voor de StrongSisterRun op zaterdag 30 april!!
Een run waar prestatie even niet voorop staat, maar vooral heel veel fun met hardlopen & obstakels!!!
(Sorry heren, maar: Maak je vriendin/zus/moeder/loopmaatje blij met 2 startbewijzen door jouw gouden tip te delen!:))

Hoe denk jij over PR’s? Hoe zorg jij dat je in balans blijft?
Herken je je misschien in mijn verhaal?

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

PS: Gebruik #GIRLONTHERUNNL of tag @GirlonterunNL in je social media, vind ik leuk! <3

Foto: Jasmine Janissen Fotografie 

Het bericht TRAINEN #1: PR’s & Balans (+ Een Winactie!) verscheen eerst op Girlonherun.nl.

Een ding weten Lotte en ik zeker: Over een paar maanden gaan we nog een keer!

We hebben onze reis ongeveer 6 weken terug geboekt via srprsme. We hadden namelijk allebei geen idee waar we heen wilden, maar waren er wel van overtuigd dat we even weg wilden. En zo kwamen wij op Srprsme. Met een week van te voren een weersvoorspelling, zodat wij wisten wat we aan kleding moesten inpakken, stapten we als twee veel te enthousiaste pubers in de auto naar Schiphol. Om daar op het vliegveld, na het openbaren van de code en deze online in te voeren, erachter te komen dat we naar Praag gingen!

Een hele bijzondere ervaring, maar echt het aanraden waard!!!

Zou jij op reis durven gaan zonder te weten waar je naar toe gaat?

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

PS: Vergeet  het niet om de instellingen op HD te zetten wanneer je het filmpje afspeelt!

Het bericht Travel Vlog #2: (Hard)lopen door Praag 2016 verscheen eerst op Girlonherun.nl.

– Duurloop –

Ik hoor het tendens van mijn voeten. De zachte plofjes wanneer de zwaartekracht zich kenbaar maakt. Plof, plof. Niet heel hard, meer een soepel rollende plof. Het brengt een gelukzalig gevoel in mij naar boven. Die zich uit in een glimlach van oor tot oor en een voortvluchtig zweetdruppeltje langs de zijkant van mijn gezicht.

Jeetje, denk ik bij mijzelf, wat heb ik dit gemist.

Het is nog maar een paar dagen terug dat ik wereldkundig maakte dat Girlontherun weer back on track is, maar het voelt nu al alsof ze nooit is weggeweest. Terwijl mijn blik op oneindig staat voel ik alle drukke gedachten van de afgelopen dagen langzaam van mij afglijden.  Even knijp ik mijn ogen dicht tegen de felle laagstaande zon, maar ik bedenk mij nog net op tijd dat rennen zonder te kijken geen juiste combinatie is.

Mijn sporthorloge trilt om mijn pols. “9km” verschijnt er op het kleine beeldschermpje.  Mijn benen voelen alsof ze nooit meer willen stoppen met rennen. Dit zijn de runs waar ik zo dankbaar voor ben. Die iedere loper ervaart, maar die je nooit voor lief mag nemen. Het zijn de loopjes waarbij alles lijkt te kloppen. Van de temperatuur tot aan het waterige zonnetje, van de opeens rustige wegen tot aan stoplichten die eindelijk een keertje meewerken. Het zijn de runs die je moet koesteren en waaraan je jezelf moet herinneren wanneer je een off-periode hebt met trainen. Tevreden zet ik mijn pas door.

Wanneer mijn horloge opnieuw trilt en de 10km in beeld verschijnt, weet ik dat de laatste kilometers zijn ingegaan. Met een tikkeltje over-enthousiasme zet ik mijn pas in, denk ik erom ‘hoog’ te lopen (lees: rechtop) en versnel ik mijn armzwaai. Mijn hartslag versnelt, mijn ademhaling wordt zwaarder. Ik voel dat mijn longen zich vullen met de frisse buitenlucht, alle zuurstof gulzig in zich opnemend. Maar ik krijg het steeds zwaarder, mijn lichaam snakt naar meer zuurstof dan ik op kan nemen. Mijn hartslag is zo hoog, dat menig oudere man in mijn positie allang was neergevallen. (Mijn max ligt nu eenmaal hoog hihi. (Lees: boven de 200)) Mijn benen lijken vol te lopen. Ze verzwaren. De kracht verdwijnt. Mijn houding verzwakt. En hoewel mijn armen nog vrolijk heen en weer zwaaien, weet ik allang wat er te wachten staat. Ik kijk moeilijk. Trek de lelijkste gezichten naar de passerende auto. Ik zie letterlijk af. Maar ik zet door. I. Can. Do. This. spookt het door mijn hoofd. Het volgende moment hap ik naar adem, voel ik mijn hart bonken in mijn borst. Laat ik mijn benen even uitrollen tot ik weer stil sta.

Voorovergebogen met mijn handen op mijn knieën, voel ik mijn hartslag heel traag weer tot rust komen. Krijgen mijn longen weer voldoende zuurstof binnen voor een gecontroleerde ademhaling en voel ik nu meerdere zweetdruppeltjes zich een weg naar de vrijheid banen langs mijn gezicht.  Adrenaline maakt zich meester van mijn lichaam en met de fijne after-rush van deze meedogenloze eindsprint, huppel ik tevreden & meer dan voldaan weer richting huis…

Herken jij je in die zeldzame loopjes, waarin alles lijkt te kloppen?
Wanneer was jouw laatste ultieme run? Let me know in a comment! :)

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

Het bericht Mee Rennen: The Long & Lonely Run #1 verscheen eerst op Girlonherun.nl.

Afgelopen zomer

Zoals je waarschijnlijk wel weet, besloot ik in augustus om te stoppen met bloggen op Girlontherun. Het afronden van mijn studie, het werken ernaast, het vele sporten & nog een poging doen om een sociaal leven te behouden… die combinatie… die brak mij op. Het werd teveel. Voor 4 maanden liet ik mijn blog helemaal links liggen. Nam ik als ware ‘afscheid’ van  jullie, de perscontacten en deed ik dat zelfs via de krant. In die 4 maanden tijd is er onwijs veel veranderd.

Allemaal feestjes

Zo heb ik inmiddels een full-time baan gevonden waarbij ik de sales & marketing coördineer (super tof!!). Woon ik nog steeds thuis (maar zijn mijn vriend en ik regelmatig aan het binnenkijken in leuke huisjes). Heb ik mijn diploma dus in de pocket (en gevierd met veel champagne) en ben ik inmiddels weer braaf (minimaal) 3x in de week aan het sporten.

Oftewel: De rust is iets wedergekeerd in mijn drukke koppie en zo bekroop mij weer die tinteling… De tinteling om te schrijven. De tinteling om online te kletsen met andere mensen. De tinteling om toch verder te gaan met Girlontherun. Na een paar keer stiekem inloggen, ontdekte ik dat er dagelijks nog honderden(!!) mensen op Girlontherun terecht komen via oude posts.  Dit, in combinatie met de vele lieve likes & reacties die ik nog krijg op mijn socialmedia-accounts en de drang om weer te bloggen, gaf de doorslag voor mij: Girlontherun moest terug komen!

Vernieuwd

En zoals je ziet is er qua lay-out wat veranderd. Ook de insteek is iets anders dan je gewend was van mij. Zo zal je nu af en toe ook een blog voorbij zien komen over de reisjes die ik maak of interieur gerichte dingetjes. Running blijf de focus (dat is wat ik nu eenmaal het meeste doe), maar er is meer. Girlontherun rent niet alleen in hardloopschoenen, maar ook door het leven, door verschillende landen en… door huisjes.  Naast de bekende blogs, komen er ook vlogs! Het zijn er op dit moment nog niet zoveel, maar ik hoop dat er nog veel meer gaan komen. (Side note: Ik ga je niet belasten met mijn private stories en uren lang de oren van je hoofd kletsen. Maar… ik ga je wel meenemen op toffe bestemmingen, tijdens het hardlopen of fietsen & wie weet waar allemaal nog wel meer!)

Ik ga je nu niet plechtig beloven dat er iedere dag een nieuwe blog online staat, daarvoor ben ik op dit moment met teveel dingen bezig. Echter, ik beloof je wel dat wanneer er iets online komt… ik er al mijn passie & liefde in heb gestoken! Dus wil je niets missen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief. Zo ben je altijd als eerste op de hoogte! (Op de home-page kun je je e-mail adres invullen) Thanku!!

Ik vind het allemaal best wel weer spannend, maar ik heb er bovenal weer ontzettend veel zin in!!! Dus: Op naar vele avonturen in het binnen- en buitenland!!

Tot snel?:)

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

PS: Bekijk hier mijn allereerste probeersel vlog van het mountainbiken in Winterberg afgelopen oktober! :)
Ik ben benieuwd wat je reactie is!!

PPS: Ben jij, net als ik, gek van hardlopen? En deins je niet terug voor een uitdaging?
Houd dan Girlontherun in de gaten, want binnenkort trap ik af met een keileuke winactie voor een supertof evenement! :)

Het bericht Girlontherun is back online!!! verscheen eerst op Girlonherun.nl.

Met een auto vol frames & losse wielen (niets geen overvolle koffers), vertrokken wij namelijk voor een week naar Winterberg in Duitsland, kijk je mee?

Een week in een bungalow in Winterberg, die geheel in het teken zou staan van fietsen en hardlopen. Met de GoPro Hero 4 stapten wij (vriendlief en ik) regelmatig op de mountainbikes en brachten de mooiste plekjes in beeld. Van afdalen in de mist tot klimmen naar het zonnetje. Het was gewoon in een woord: geweldig!

Met een speciale mountainbike kaart gingen we op pad, de paden werden goed aangegeven met gespijkerde bordjes op de bomen. Slechts 1x ontbrak er een bordje ergens (wat voor dubbele klimmetjes zorgde en kopzorgen..), maar de paden waren netjes en de locals erg vriendelijk!

Winterberg is zeker een aanrader mocht je eens even lekker er tussen uit willen!

Heb jij nog leuke tips waar ik absoluut een keer moet gaan mountainbiken? Let me know!

Volg Girlontherun ook op Youtube, Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

Het bericht TRAVEL VLOG #1 Mountainbiken in Winterberg verscheen eerst op Girlonherun.nl.