Mijn allerlaatste blog als Girlontherun

Jep, de kogel is door de kerk. Na lang wikken en wegen heb ik dan toch eindelijk de beslissing gemaakt. Het was absoluut niet gemakkelijk, maar wel de juiste keuze. Dit is de laatste blog op Girlontherun.nl, want na vandaag stop ik ermee. Uiteraard verdient dit een toelichting en wil ik jullie ook graag nog even onwijs bedanken! Lees je voor de laatste keer met me mee?

Van groentje tot prof
Ik was 18 toen ik aan dit avontuur begon. Ik startte mijn blog, stond aan het begin van mijn opleiding, schreef er vol passie op over hardlopen en zonder dat het ooit echt de bedoeling was groeide mijn kleine blog uit tot een volwassen blog. Eentje die regelmatig vernoemd werd op websites (o.a.: voque.nl, womenshealth.nl) of verscheen ik online met een interview over mijzelf als blogger (getloud.nl, noordhollandsdagblad.nl). Ook de media pakte het op, waardoor ik als runfluencer in het harldooptijdschrift Runner’s World verscheen, geïnterviewd werd door het Noord-hollands dagblad over mijn leven als hardlopende blogger en mijn hoofd zelfs op de huis-aan-huis reclame folders verscheen van de winkelketen Runnersworld. Als klap op de vuurpijl deed ik maar liefst twee keer een tv-debuut, eenmaal bij RTV-Noord-Holland na de Dam tot Damloop en eenmaal bij het programma ‘Smaakmakers’ op AT5, waar ik mocht vertellen over mijn blog en mijn trainingen en een week lang hun Twitter Account beheerde. Van groentje bloeide mijn blog uit tot een professionele. Eentje waar veel tijd in ging zitten, waarvoor ik wekelijks persevents afstruinde, een eigen evenement opzette met medeblogster RunningLau en tientallen samenwerkingen aan kon gaan met grote sportmerken waardoor ik jullie de nieuwste kleding kon showen en winacties kon houden.

Niet commercieel
Al vanaf het begin riep ik: ‘Het is een uit de hand gelopen hobby’. Zo heb ik het ook altijd gezien en ervaren. Ik ben ik. Mijn blog is ik. Ik ben niet anders dan jullie, ik maak dezelfde fouten (denk maar aan al die marathondromen (die er dus nooit van zijn gekomen uiteindelijk)), de blessures die ik doormaakte, maar ook de PR’s die ik liep en de kick die ik kreeg van het trainen. Naarmate mijn blog groeide, kwamen er ook steeds meer aanbiedingen om commercieel te worden, zoals advertenties plaatsen, wekelijks gesponsorde blogs schrijven (waarbij ze betalen voor wat je schrijft) etc. Nooit ben ik hier op in gegaan, mijn blog is mijn hobby, ik schrijf omdat ik het leuk vind en niet omdat anderen willen dat ik bepaalde dingen zeg. Dat zorgde soms voor vreemde blikken ‘Want je wilt toch geld verdienen met je blogs?’ En tja, dat klopte ook wel, maar niet als dat betekende dat ik contracten moest tekenen waardoor er zomaar midden in mijn blogpost advertenties gaan opspringen of waardoor ik blogs moest schrijven met daarin verborgen linkjes naar andere pagina’s. Begrijp mij niet verkeerd, het is fijn dat deze mogelijkheden bestaan en bloggers zouden eigenlijk gewoon een normaal inkomen moeten krijgen voor al hun moeite, maar ikzelf als ‘schrijver’ of ‘blogger’ en toch ook wel ‘lezer’ vond dat dat het ten koste zou gaan van de kwaliteit.

Nieuw avontuur
Maar wanneer je al bijna 3 jaar aan het bloggen bent en daar geen (maand)salaris mee binnen haalt (en dat uiteraard ook mijn eigen schuld/keuze is) dan kom je erachter dat een blog inderdaad onwijs persoonlijk is. Want mijn leven staat op het punt om te veranderen, van 18 jarig groentje ben ik nu bijna 22, heb ik een serieuze relatie (waarmee ik binnenkort maar al te graag ga samenwonen), is mijn studie Communicatie bijna afgerond en wil ik straks het echte werkveld in. Mijn leven veranderd. Van een periode waarin de keuzes voor mij werden gemaakt (de studie bepaalde mijn dagen), mag ik nu zelf keuzes gaan maken. En aangezien deze blog nooit commercieel is geweest, maar altijd persoonlijk, is het misschien zo gek nog niet dat die mee verandert. Ik sta aan het begin van een nieuw avontuur, een eigen woning, wellicht een eigen onderneming en opzoek naar een baan in de Communicatie-branche. Een geheel avontuur waar voor mijn gevoel ook een nieuwe blog bij hoort. Daarom zal ik niet helemaal verdwijnen van de online aardbodem (don’t worry), want hoewel Girlontherun.nl dan stopt met bestaan (mijn blog blijft overigens online, maar op non-actief, dus je kunt gewoon lekker terug lezen), komt er wel weer wat nieuws online.

Save the last change
Is de naam van mijn nieuwe baby, op www.savethelastchange.com zal ik mijn nieuwe avontuur voort zetten (komt later dit jaar online). Met deze keer niet mijn persoonlijke belevenissen in de hardloopwereld, maar in het ontdekken van de nieuwe wereld rondom interieur styling. Mijn nieuwe plekje om inspiratie op te doen en mij voor te bereiden op mijn volgende stappen in de toekomst. Een andere hobby van mij die ik nu graag oppak middels het bloggen. Een nieuw avontuur die mij weer nieuwe energie geeft. En waar ik (sommige van) jullie graag weer hoop tegen te komen!

Jullie zijn de beste
Zo, dat is er dan eindelijk uit. Pfoeh. Heftig! Het is zo maf. Nu staat het er echt, nu komt het echt online. De knoop is doorgehakt. Het liefst wil ik jullie nu allemaal persoonlijk gaan bedanken, maar ik doe het bewust niet, want ik ben veel te bang dat ik iemand vergeet (en mijzelf kennende kan ik daar dan ontzettend erg over in gaan zitten) en er zijn natuurlijk ook veel ‘stille lezers’. Maar ik wil jullie wel onwijs bedanken, van een enkele bezoeker per dag, naar soms wel 1.000 unieke bezoekers op één avond. Van onbekenden online lezers, naar vriendschappen (zowel online als offline) en lezersevents. Zonder jullie had ik nooit zoveel plezier gehaald uit deze blog, had ik nooit al deze mogelijkheden gekregen en was ik niet wie ik nu ben. Zo ontzettend niet normaal dankbaar ben ik jullie. Voor de wijze lessen, de vele adviezen en de meelevende reacties. Jullie zijn een inspiratiebron voor mij. Ik heb bijna 3 jaar lang met alle plezier geblogd en ik wil die 3 jaar dan ook graag net zo vrolijk afsluiten. Thanks voor alles <3

JULLIE ZIJN DE BESTE!!!

PS: Uiteraard blijf ik hardlopen, ik ben en blijf een hardloper. Hardlopen is tenslotte onze levensstijl! Dus wie weet lopen we elkaar nog tegen het lijf in de toekomst! :)