Gisteren had ik dan eindelijk mijn eerste run neergezet. Na weken stil zitten, hakte de 5 km er flink in. Maar liefst 29:50 minuten deed ik erover en ik liep te hijgen als een hond die rondjes aan het rennen was in een te warm zonnetje met een te dikke vacht .
Gelukkig sleepte een vriend mij door de zware momenten heen en kon ik het nog met een redelijke glimlach uitlopen. Voor morgen staat er weer een hardloop training op het schema. Net zo lang 5 km, tot ik er weer bij kan lachen. Want dat is uiteindelijk wel het belangrijkste natuurlijk!
Wanneer voel jij je het meest voldaan? Als je na je run niet kunt stoppen met glimlachen of als je helemaal gebroken op de bank ploft ?
Afhankelijk van het soort training/afstand. Bij een zware/lange training wil ik neerploffen en bij een lichte/korte training wil ik dit lachend doen!
Dat klinkt goed! Kan ik mij bij aansluiten :)
Het is voor mij een combinatie. Als ik goed moe ben na een run ben ik trots op mezelf wat automatisch een glimlach naar voren tovert. :)
Een echte hardloper!!