COMPETITION | Getting ready for my first 3k competition

Over slechts twee dagen is het zover. Mijn eerste echte competitie op de atletiekbaan, de 3000 meter. In tegenstelling tot mijn eerste oefen competitie loop ik deze met allemaal meiden.Mijn voorbereiding is nou niet bepaald top te noemen. Alhoewel ik hard train, vooral wanneer ik op de baan sta, stonden er toch een aantal dingen in de weg. Een week vakantie, met hoge temperaturen, met een sportschool gelegen in een kelder en zonder werkende  airconditioning. Voor die week lag ik nog een paar dagen ziek in bed, misselijk, niet lekker, gewoon Blegh. Ik had het mijzelf iets anders voorgesteld, laten we het daarop houden.

Maar desondanks heb ik niet stil gezeten. In Cyprus stond ik bijna dagelijks elke ochtends in de gym. In het begin voor simpele loopjes en later in de week om er tegen aan te gaan. Intervallen op de loopband, krachttraining met de apparaten en mijn eigen lichaamsgewicht, en vervolgens nog even lekker relaxed op de loopband. Klinkt niet zo verkeerd toch? En dat was het ook niet. Maar de straten waren voor mij niet veilig genoeg om er alleen op uit te trekken. En dat was wel jammer. Echt, Phapos leek het perfecte terrein te hebben om voor te bereiden. Lichte maar stijle heuveltjes, een leuke haven en mooie gebergte.

Nu inmiddels weer in mijn eigen thuishaven, twijfel ik wat mijn beste voorbereiding is. Ik probeer veel te slapen, want dat deed ik maar weinig in Phapos. Ik wil uitgerust aan de start staan en er het beste van maken. Maar omdat ik een redelijke slechte voorbereiding heb, zo heb ik nog geen clubkleding, dus die moet ik op de dag zelf van iemand lenen, en ja dat is niet zo fijn als je in dat opzicht heeeel ijdel bent.. ojee! En ik hoorde dat er daar meiden zijn die de 3k in 10(!) Minuten willen lopen. Dus ik moet absoluut niet te hard van start gaan. Die meiden houd ik toch niet bij. Maar ik maak mij dus best een beetje druk.

Ik ga voor de achterste plek. En ik probeer daar aan te gaan hangen, bij mijn hazen. Geen idee hoe hard zij gaan, maar misschien kan ik op hun tempo mee, misschien kan ik dan zelfs wel met een eindsprint of versnelling proberen niet als laatste te eindigen. Mijn eigen PR ligt nu op 13:11 minuten. Dat moet sneller, dat kan sneller. Als het mij lukt om op 14 km/u te lopen, dan kan ik onder de 13 min eindigen. 12:51 om precies te zijn, als ik op 14,5 km/u kan lopen dan zou ik de 12:30 halen. Maar dat is hard. Heel hard. Voor mij althans, in deze staat. Mijn trainer zegt dat ik er ongeveer 12:45 over zal doen, ik hoop dat hij gelijkt krijgt.

Pff, ik als laatste. Ik heb een mentale verandering doorgemaakt, vroeger kon ik niet als laatste eindigen. Ik moest altijd winnen met wedstrijdjes. En als we met een grote groep liepen, dan minstens bij de eerste 3. Maar toen had ik geen getrainde en ervaren tegenstanders. Ik weet dan ook nog toen mij gevraagd werd of ik mee wilde lopen aan deze competitie mijn eerste gedachte : ‘Gaaf! Het echte werk!’ was, en toen: ‘Maar ik wil absoluut niet als laatste eindigen!’ Ik heb het los gelaten. Ik ga alles geven wat ik heb, ik ga mijzelf versteld laten staan, ik ga finishen. En of dat nu als laatste of niet is, ik zal blij zijn. Want wat ik uit het boek van Usain Bolt heb geleerd afgelopen vakantie, is dat je van elke wedstrijd leert en dat winnen niet altijd op nummer 1 hoeft te staan. (Athlans, nu nog niet ;)

Vanavond duik ik nog even de sportschool in, maar ik ga er niks geks doen, meer voor de gezelligheid. Morgen slaap ik lang uit en ga ik in de middag nog even gezellig met mijn familie op pad. In de avond op tijd naar bed en dan ga ik er zondag tegen aan. If you can dream it, you can do it.

Liefs, Girlontherun

Kirsten