Wauw wat heb ik een fijne run gehad vanochtend. Ik ging deze keer voor de 10 km, die ik eigenlijk eerder deze week al had willen lopen. Het zonnetje schijnt, de lucht is strak blauw en ik kies er dan ook lachend voor om zonder windjack te gaan lopen. Héérlijk!
Start-up
Ik begon echt hard, na een korte warming up binnen in huis begon ik meteen te rennen buiten. Na een halve kilometer was ik al aan het hijgen voor zuurstof, maar het was nog niet vervelend. Ik had wind mee en een lekker muziekje op, terwijl ik mijn weg vervolgde naar de polder.
1/2 Runnershigh
En wat liep ik lekker. De eerste 5 km. liep ik in hoog tempo, gemiddeldes die ik een paar maanden terug nog echt niet liep! (Rond de 12 km/u!) Eindelijk kan ik weer een redelijk lange afstand op vol tempo lopen, dat trainen helpt echt. Ik liep eigenlijk bijna mijn hele run in een 1/2 runnershigh, het tempo van de muziek was goed, het verkeer was goed, het weer was goed en mijn benen waren goed. Alleen mijn hoofd, jeetje mijn hoofd had het zwaar. Als ik iemand was tegen gekomen die mij een duwtje zou geven, dan zou ik volgens mijn hoofd letterlijk omvallen. Dus ik bleef mijn hoofd vertellen: Nee, je kan dit! Je bent er bijna, ga door met lopen! En daarmee ben ik nu het levende bewijs van bovenstaande qoute, ‘your legs are not giving out, your head is giving out, keep going’ En echt, dat was echt zo, ik ben namelijk door gegaan en mijn benen voelen nu achteraf prima aan en mijn hoofd loopt met een big smile rond. Dus geloof mij, lieve hardlopers, zelfs als je geen topatlete bent, kun je méér dan je denkt!
Oja… en de tijd die ik liep? 10 Kilometer in 52:56 minuten, kijk van zo’n eerste lente run wordt ik nou vrolijk!
Zijn jullie op deze heerlijk zaterdag nog de deur uit gegaan?
♥
