EVENTS | De Marathon van Hoorn 2014 – 10k

Het jubileum van de Marathon van Hoorn,  de dag waarop het boven de 20 graden was en ik de 10k liep met in de hoop een PR te scoren. Lees je mee?

Zondag ochtend 11:00. Het was tijd voor de 10 k van Hoorn. Mijn slaapkamer was al snikheet, laat staan toen ik een stap buiten de deur zette. Oei, ik liep echt in een wolk van hitte. Maar met extra flesjes water bereidde ik mij voor, ik zou absoluut niet uitgedroogd raken, of dat soort rare fratsen krijgen. Toen ik om 12:00 mijn fiets in de stalling plaatste bij het evenement, begon het al aardig druk te worden. Vandaag liep ik voor het bedrijventeam mee, voor de Gemeente Hoorn. Leuk! Mijn doel van vandaag? Onder de 50 minuten finishen, tenminste dat is wat ik steeds tegen iedereen om mij heen zei. Maar diep in mijn hart hoopte ik de 47 minuten aan te tikken. Ik heb nog nooit een snelle 10 gelopen, dus ik durfde niet al te optimistisch te zijn met deze temperaturen (20+ graden).

Start
Nog vlak voor het kanon zijn kogel afschiet (waar ik van blijf schrikken, ook al wordt er vooraf van 3 naar 1 geteld) kom ik mijn trainer tegen. Bezweet en wel van de halve marathon die hij zojuist even (met gemak) in 1:44 uitliep. Wauw! Een grote glimlach krijg ik van hem en hij geeft mij nog een laatste tip: Blijf vlak lopen. Ga niet harder of zachter, daar is het veel te warm voor, maar blijf vlak en dan lukt het je wel. Ook zei hij dat ik naar voren moest gaan om te starten, maar dat deed ik niet. Ik bleef bij mijn vriendinnen, ik loop al nooit met ze mee, maar ik start tenminste wel nog met ze!

Valpartijen en overhit
Nog voor ik de eerste kilometer bereikt had viel er een man voor mij om. Niet door de hitte, maar door een arrogante vrouw die met haar armen in de ronde zwaaide en zomaar naar links sprong. Arme man. We liepen weer verder. Dat het warm was, dat wisten we allang, maar toch hoop je er nooit last van te krijgen. Nou moet ik zeggen dat het mij makkelijk afgaat, ik loop inmiddels al wat meer voor in de groep, en iedereen heeft zijn eigen tempo. Ik loop eigenlijk best relaxed zo. En, wat mij opvalt, ik loop alle vrouwen voorbij?? En zie bijna alleen nog mannen?? Met een glimlach loop ik door. Als ik op het 5 km punt aankom check ik even bij mijzelf hoe het gaat. Mijn gemiddelde tempo is 4:50. Oké, opzich oké. Ik wist even niet of ik hiermee in de 47 minuten kwam en besloot een tandje bij te zetten. Mijn benen voelde prima, mijn hoofd ook, alleen die nare droge mond. Jak! Bij de drinkpost pakte ik dan ook een spons en slurpte eraan. Met mijn ogen weliswaar dicht om niet te denken aan waar die spons in heeft gezeten of al op straat heeft gelegen. Of wie er eerder aan gelurkt heeft. Ook gooide ik nog wat over mijn nek en gooide hem vervolgens iets te zacht (sorry!) naar links, waardoor hij nog net op de weg achterbleef. Stom! Maar doorlopen, geen tijd verspillen.

Laatste 5 km
Vanaf kilometer 6 begin ik het zwaarder te krijgen, ik werp een blik op mijn horloge. Het is te zien, mijn tempo is afgedaald naar 5 min per km. Tijd om weer een beetje gas erop te zetten. De muziek klinkt door mijn oordopjes in mijn oren, dankbaar ervoor loop ik op de beat verder. Het is prachtig weer, veel te warm om te lopen, maar o zo mooi om om je heen te kijken. Bij kilometer 7,5 kom ik alweer bijna in de binnenstad. Mensen moedigen ons aan. Ik hoor zelfs iemand roepen: ‘ Hee, daar heb je weer een vrouw!’ . Bemoedigende woorden op zo een moment. Ik versnel mijn pas nog iets. Ik werp een blik op mijn horloge, ai, de 47 minuten worden wel erg krap, maar toch versnel ik. Wanneer ik op de rode steen kom (een groot centraal plein in het midden van de stad) wordt mijn naam omgeroepen als ik voorbij loop. De kick slaat in en ik versnel nog een keer. Maar ik verkijk mij op de lange winkelstraat die we nog door moeten. Mijn ademhaling wordt zwaar en diep. Nog even doorzetten, je bent er bijna.  Je kunt de finish bijna zien! Bij de laatste 300 meter zet ik mijn sprint in. Ik zuig de energie van het publiek in mij op. Ik haal iedereen in, dit is even mijn moment. Sterk over de finish komen, ik hou ervan.

Finish
Met een flinke sprint kom ik over de finish en ik zet direct mijn horloge stil. 48:28 verschijnt er op mijn scherm. Ik glimlach. Niet de beste tijd, maar onder deze omstandigheden dol tevreden. Ik heb in ieder geval een PR gelopen! Wel slaat de warmte in, van sprint naar stil staan. Ik wankel wat en ga in 1 rechte lijn naar water. Oh, ik wil water. Zelfs de man die ze uitdeelt zegt: ‘ Jij smacht echt naar water he!’  En ik neem het flesje dankbaar in ontvangst. Ook de partjes sinaasappel laat ik niet liggen. Heerlijk. Ineens hoor ik mijn naam: Jaa, Kirsten!! En ik zie mijn trainer staan. Wauw, dat is echt heel gaaf. Hij stond daar om de mensen van de atletiek een hart onder de riem te steken bij de finish, en wanneer je verder niemand hebt die op je wacht, is dat zo ontzettend welkom. Blij vertel ik het resultaat en ontvang ik de complimenten. Even later komt een atletiek maatje over de finish met maar liefst een tijd van 48:02, wauw! En niet veel later komt ook Desiree over de finish. Zij ging voor onder het uur, en met een tijd van 58:32 is dat haar dik gelukt. Trots ben ik op haar! Het harde trainen geeft resultaat.

Bijkomen
Eenmaal thuis plof ik heerlijk op een stoel in het zonnetje. Tevreden. Niet door het dolle heen, maar he nu is het de volgende keer iets makkelijker om mijn PR te verbeteren, toch? Maar wanneer ik de uitslagen bekijk op internet verschijnt er wel een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. Zo schreef ik eerder nog dat ik graag in de top 10 van een evenement wou komen, zo zag ik nu, zwart op wit, dat ik nummer 11 van de vrouwen ben geworden op de 10k. En dat voelt toch wel heel goed! Volgend jaar sta ik er zeker weer, dan wil ik de top 10 binnen lopen. Voor nu moet ik weer even herstellen, want mijn spieren zijn wat stijf. Vanavond even lekker loslopen en wat krachtoefeningen. Even relaxed. Zondag staat er weer een grote inspanning op mij te wachten, voor de tweede keer loop ik dan de 3000 m wedstrijd, deze keer in Friesland. Ik ben benieuwd!

 Ondanks de hitte was het genieten! Wat deed jij op zondag 18 mei?
Liefs, Girlontherun
Kirsten

Volg Girlontherun.nl ook op Facebook & Instagram!:)