INFO | Het belang van een trainer

 

Regelmatig zie ik op ander blogs posts voorbij komen van meiden die maar niet sneller worden, of die de ene na de andere blessure inlopen en eigenlijk niet meer weten of ze nu rechts of linksaf moeten gaan. Zo ontzettend demotiverend voor jezelf en ook nog eens hartstikke zwaar. Reden te meer waarom ik een paar puntjes wil uitleggen, waarom een trainer zo een fijne steun in de rug kan zijn.

Hij leert jou en je lichaam kennen
Oke, dit klinkt iets ranziger dan ik het bedoel, neem het vooral niet letterlijk. Maar op een degelijke manier is het wel zo. Doordat je samen in een groep of alleen met een trainer traint, leert hij jouw sterke en minder sterke kanten kennen. Geef je bijvoorbeeld altijd op, wanneer het je te zwaar word? Dan kan hij jouw training daarop aanpassen en trucjes leren. Maar loop je alleen, zonder dat iemand je in de gaten houdt, dan blijf je constant tegen datzelfde aanlopen. Jezelf op de juiste manier corrigeren is gewoon lastig, en thumbs up als je het wel zelf kan! (Want die zijn er natuurlijk ook!)

Je krijgt een leidraad naar je doelen
Oke, ik besluit dat ik dus 3000 meter op wedstrijd niveau wil gaan lopen en ik wil richting de 12:30. Onwijs leuk plan en een nog leuker doel. Maar nu constant 3000 metertjes lopen, in de hoop sneller te worden, dat gaat niet werken. Dus moet ik afwisselen in mijn trainingen. Oke, je hebt de fartlek, de interval, de duurloop en ga zo maar door. Maar wanneer moet ik welke? En hoeveel? Hoe vaak? Welke intensiteit? Over het algemeen is internet een bron van informatie, maar dit is zo persoonlijk. Je trainer kan je een leidraad geven, gebasseerd op hoe jouw lichaam in elkaar steekt, waar het nog winst op kan pakken en ook waar jij  je prettig voelt. De 1 wil het liefste elke training helemaal kapot gaan, terwijl de andere liever twee keer lekker traint en 1 keer tot het einde gaat.

Extra motivatie
Het regent? Ik blijf thuis. Ik ben moe, heb gisteren al in de sportschool getraind, ik vind het mooi. Mocht ik nog zin hebben dan ga ik wel een NTC workout pakken. Of: Hmm, natuurlijk ga ik mee naar het terras! De zon schijnt eindelijk, dus die training komt morgen wel weer!.  Herkenbaar he? Ja, best wel. Met een trainer die op jou (of oke, de groep) staat te wachten, maak je eerder een wel overwogen beslissing. Tenminste als je een beetje respect kunt opbrengen voor hem of haar, dan zou je dat doen. Je zult dan eerder zeggen: dan maar bikkelen door de regen, daarna duik ik op de bank met een kop thee, of: meiden, ik kom na mijn training meteen door. Bezweet en wel! Maar ik ben er!. En dat klinkt al een stuk beter. Ennuh…your future self wil thank you for it.

Technieken
Ze klinken misschien saai. Dat dacht ik ook altijd. Laat mij nou maar hardlopen en hou op met je gezanik over houding en afzet etc. Ik vond het wel interessant, maar om mij daar oook nog in te gaan verdiepen. Woei, ik heb geen acht dagen in de week helaas. Tot ik dus bij de Atletiek kwam.  Daar krijg je het gewoon meteen mee. Elke training begint met looptechnieken, en ja, ze zijn soms nog steeds saai. Maar wel heel gezellig als je het in groepsverband doet! (Vooral met je beste vriendin aan je zijde.) Je trainer kan je corrigeren en verbeteren, iets wat bijna onmogelijk is om bij jezelf te doen. Want het is een gewoonte, en die leer je niet zomaar af, alleen wanneer er constant iemand is die je verbeterd, net zolang tot je het automatisch gaat doen en de nieuwe gewoonte hebt aangeleerd. (Zo had ik heel lang moeite om met mijn bovenlichaam stil te lopen en mijn ellebogen langs mijn zij te laten gaan, in plaats van naar de zijkanten uit te laten wijken. Zooo raar in het begin om dat aan te passen, maar nu krijg ik complimenten over mijn houding. En je gaat er sneller door. Twee vliegen in 1 klap. En ik had het zelf nooit kunnen bedenken.)

Liefde
Weer zo eentje die je niet te letterlijk moet opvatten. (Of wel natuurlijk, wie weet heb jij wel een onwijs hottie als trainer.) Een trainer probeert altijd het beste in je naar boven te halen. Ze helpen je, ondersteunen je en matten je soms helemaal af. Ze halen alles eruit wat erin zit (als je dat zelf ook wilt natuurlijk). En op het moment dat je bij het punt aankomt, waarvoor hij jou, en jij jezelf al die tijd hebt getraind en het lukt je… dan voel je liefde. Jullie zijn er samen gekomen, maar jij hebt het toch even geflikt!

Blessures
En die is mij toch belangrijk. Laten we voorop stellen: blessures kunnen altijd voor komen. En het hoeft ook niet door een verkeerde training of schoenen te komen. Het kan al door een verrekking of te snelle afzet komen.  Gewoon een stom ongeluk. Maar, een trainer let op je. Hij ziet hoe je loopt, hij heeft ervaring. En soms kan een kleine aanpassing in je routines al heel veel schelen. Zo heb ik zelf gezien hoe een hele goede vriendin, vanaf het punt dat ze eigenlijk bijna overtraind was (een dam tot damloop lopen zonder echte km’s te hebben gemaakt) en al haar spieren, pezen en gewrichten onwijs veel pijn deden, tot op het moment van vandaag, dat ze tempo loopjes doet, haar gemiddelde snelheid al bijna met een minuut heeft verbeterd en het belangrijkste: GEEN pijn meer heeft! De trainer heeft haar altijd ondersteund, riep altijd: zorg dat je heel blijft. En ja, riep haar soms terug als ze op het punt stond toch over haar pijngrens heen te gaan. Met als gevolg dat ze wel kon blijven hardlopen, maar de blessures genoeg rust kregen.

Of je nu samen met een vriendin gaat lopen die al de nodige ervaring heeft, een echte personal trainer aan de haak slaat die met je meeloopt of dat je je aansluit bij een Atletiek vereniging of loopgroep, doe het.  Is mijn advies.
Het brengt je van: ik heb geen idee. Tot: ik snap het!. En dat is fijn. Want je lichaam leren kennen is misschien wel een basis stap voor een fijne levensstijl als hardloper, en dat is een stap die vaak overgeslagen wordt.

 Loop jij met een trainer/vriend/coach/familie? Of helemaal alleen?
Hoe hendel jij de ‘problemen’ die je onderweg tegen komt?

Liefs, Girlontherun
Kirsten

Volg Girlontherun.nl ook op Facebook & Instagram!:)