Gisteren avond zat ik gezellig in een kroegje met vriendin A. We waren lekker aan het kletsen en natuurlijk kwam hardlopen ook aan de beurt. Zijzelf is sinds kort begonnen, ze is een fanatieke sporter, maar hardlopen viel toch best tegen toen ze voor het eerst een rondje ging. Ze vond er eigenlijk helemaal niks aan. Dus waarom zou ze echt gaan hardlopen als het niet meteen echt leuk is? Totdat ze twee weken terug met vriendinnen is begonnen met trainen. Ze gebruikt een starters schema en onderling maken ze afspraken. En daar kwam het grote nieuws, want gisteren avond vertelde dat ze mij dat ze nu ook addicted is. Oftewel: bij sommige zit hardlopen er al van jongs af aan in. Toen ik 10 was deed ik al mee met wedstrijdjes van school, hardlopen hoort bij mij. Maar ook als hardlopen niet jouw ding is of was, je ziet het aan vriendin A., ook jij kan het gaan waarderen!! Moraal van dit verhaal: begin met rustig opbouwen. Doe bijvoorbeeld mee met de #RunWithMe challegne in januari en laat je motiveren door samen met vriendinnen te gaan lopen. Het begin ben jijzelf. En als je een paar keer volhoudt dan zal je vanzelf niet meer zonder kunnen. En zo wel, dan weet je gewoon dat hardlopen écht niks voor je is!
Hoe ben jij ooit begonnen met hardlopen?
Liefs, Kirsten
Wat leuk om te lezen! Mijn vader en ik gingen vroeger samen hardlopen. Nadat ik een hele tijd niet meer had gedaan, zijn mijn vriend en ik samen begonnen. Heerlijk!