Motivatie, motivatie en nog eens motivatie. Zonder dat kom je niet ver. Vooral in deze tijd. Met alle drukte van de feestdagen en het druilerige en koude weer buiten. Bah. Plus de sportschool is bom vol, dus ook daar heb je geen zin in. Ja maar Kirsten, waar ben je nu mee bezig? Nu zakt je motivatie nog verder naar beneden. Ja, I’m sorry. Maar erkennen dat je motivatie op -10 staat, is al de eerste stap. Accept it. Je kunt nou eenmaal niet áltijd gemotiveerd zijn. Tenminste, je kunt het proberen, maar thumbs up for you als jou dat altijd lukt!
Dus stap 1: Accepteer dat je in een dip zit. Het is niet zo raar als dingen om je heen gewoon even flink tegen zitten, en nee, dan is het ook echt niet gek dat je je opsluit in je huis. Dat je de gordijnen dicht doet en met een glas wijn op de bank ploft. Je accepteert het tenminste. Geef jezelf ook even die rust, drink nog een tweede glas wijn (en nog één) en kom tot jezelf.
Maar dan komt toch echt stap 2, want ik laat je niet laveloos worden. Je bent nu goed op weg, de acceptatie is binnen. Maar hoe zet je die acceptatie om in motivatie? Nou, door uit je dip het beste te halen. Waarom voel je je zo? Wat is er aan de hand? Vraag het eens aan je zelf. Het mag hardop. Welke dingen komen nu naar boven? Oké, en wat zit daarachter? Ben je te druk? Dat is toch helemaal niet erg! Probeer uit die dip alle positieve dingen te halen.
Een voorbeeldje: Zelf had ik twee dagen terug echt een dip. Ik plan mijn dagen veel te vol, waardoor er van een rustige avond op de bank niks terecht komt. Balen! En dan was het ook nog donker buiten en had ik totaal geen zin om te lopen. Waarom zou ik gaan lopen als ik die tijd ook aan rust kan besteden? En toen besefte ik van, hé , ik heb het druk omdat het goed met mij gaat. Ik probeer van alles aan te pakken en af te maken. Oftewel: ik accepteerde het en zette het om in iets positiefs. Dan kon die run er toch ook wel even bij?
Vervolgens kom je aan bij stap 3. Het gewoon doen! App je beste vriend(in) of familie dat je zo naar de sportschool gaat of gaat hardlopen. Meestal moedigen zij je wel aan. In ieder geval heb je iemand verteld wat jij gaat doen. En je houdt er niet van om beloftes te breken, dus ga je hem nakomen. Plus: Je bent er net achter gekomen dat jouw excuus of demotivatie uit iets positiefs vandaan komt. Dus is het eigenlijk geen excuus meer.
De laatste stap is misschien wel net zo belangrijk. (Je ziet hem in vele blogs terug komen bij mij) En dat is stap 4: BELONING! Want ben jij ondanks dat je hoofd vol was, je liever tv ging kijken of toch dat wijntje extra ging drinken, naar buiten gegaan? En heb jij toch gesport? Dan mag jij jezelf 2 maal belonen. De eerste komt al vanzelf, omdat je lichaam blij is met jouw prestatie. En de tweede… die mag jij lekker zelf uitkiezen!
Hoe haal jij jezelf uit een dip?
Liefs, Kirsten
Wel herkenbaar hoor, zo’n dipje. Ik blijf er vaak net iets te lang in hangen, helaas.
Ik heb eigenlijk zelden zo’n dip gehad. Motivatie om te lopen is er altijd bij mij!! Maar dat komt omdat mijn werkschema super is en ik om 15 uur meestal thuis ben. Tijd zat om te lopen dus !!! Moet wel bekennen dat het veel moeilijker is als ik meeting heb gehad op kantoor in bxl en weg ben van 7 uur ‘s morgens tot 7 uur ‘s avonds (die 4 uur file maakt je echt zo moe); zeker als het dan ook nog eens vroeg donker is. Dus respect voor de mensen die dan nog gaan lopen, ik zou dan al eens meer passen.
Groetjes Julie van hapjesprinces.be