Marathon Report #3: Preventieve fysio bezoekjes, halve marathon PR & de zoektocht naar de marathonschoen

 

Wauw, alweer een week voorbij. Stiekem zelfs 1,5. Hoog tijd om je te voorzien van Marathon Report #3. Met deze keer eindelijk uitleg over mijn preventieve fysiobezoekjes, de halve marathon van afgelopen zondag en de zoektocht naar de ultieme marathonschoen (die ik gevonden lijk te hebben!). Lees je mee?

 

Op mijn blog over mijn trainingsschema van de maand mei, kreeg ik onwijs toffe reacties. Zowel op de blog als op Facebook, stroomde ze binnen. Het was een hele geruststelling dat de meeste hardlopers het niet zo bizar veel kilometers vinden en mij niet voor gek verklaren. Een aantal reageerde zelfs dat het er weinig waren! Afijn, ieder natuurlijk zijn idee over wat ‘veel’ is, maar zo’n steuntje in de rug is wel erg fijn. Thanks! Nu weer terug naar het report:

 

Hallo meneer de fysio!

In diezelfde blog haalde ik ook het onderwerp fysio aan. Jep, die bezocht ik namelijk drie keer. Preventief kun je het noemen. Huh, maar hoe dan? Preventief naar de fysio, why? Oké, misschien niet totaal preventief, want er was een aanleiding. Steeds wanneer ik boven de halve marathon afstand kwam, begon mijn rechterheup te zeuren. Niet heel extreem, maar wel vervelend. Met een geschiedenis met een bekkenfsyiotherapeut (wegens overstabliteit in mijn bekken) die de klachten toentertijd heeft doen verdwijnen (voornamelijk door te leren ontspannen en een buikademhaling aan te houden i.p.v. borstademhaling), wilde ik het zekere voor het onzeker nemen.

Dus in zekere zin kun je het preventief noemen, normaal had ik namelijk niet naar de fysio gestapt, maar met het oog op de marathon wil ik het liever voor zijn, dan te laat. Dus ging ik langs. Mijn verwachtingen werden bevestigd, het was behoorlijk gespannen. Na wat los masseren en gekraak, werd ik naar huis gestuurd. Dit verergerde de klachten wel enigszins en bij de tweede afspraak werd ik voorzien van de dry needle techniek. Je weet wel, met zo’n speldje in je spier, die ervoor zorgt dat de spanning ineens wegvalt. Ik. Ging. Door. De. Bank. AU! Wat deed dat pijn. Na twee speldjes was het mooi geweest. Afhankelijk van het herstel hiervan, zou ik volgende week weer moeten of aan de slag kunnen met oefeningen.

Dat ik naar de auto liep en vervolgens de koppeling in moest drukken met mijn voet deed ongelooflijke pijn. Het voelde alsof mijn hele been stijf werd, inclusief mijn bil. Heel fijn! Ik strompelde als een piraat met een houten been. Dus ook heel charmant. Ahum. Maar.. het leek wel wat te doen. Want de dagen erna ging het beter. Enkel tijdens mijn langste duurloop kreeg ik bij km 26 steken. Direct gestopt en uitgelopen. Inmiddels ben ik 1,5 week verder, heb ik mijn snelste halve marathon gelopen en mijn trainingen voortgezet, probleemloos! Pijnloos! Je begrijpt: Happy me. Tijdens mijn derde bezoekje kreeg ik dan ook enkel een check (alles was een stuk meer ontspannen) en wat oefeningen mee om mijn “core” te versterken (de standaard plank-oefeningen en wat handigheidjes). En nu ben ik blij, want hoewel het eerst even erger leek te worden (schijnt er ook wel bij te horen) ben ik er nu van af! Hoera! Ode aan de preventieve fysio bezoekjes. ;)

Halve van Hoorn

In mijn avontuur naar de hele marathon van Amsterdam heb ik af en toe afleidingsloopjes gepland met Lotte. Evenementen die de sleur uit het eindeloze trainen moeten halen. Afgelopen zondag was het zover: De halve van Hoorn. In mijn eigen home-town dus ;) LEUK! Met een PR van bijna 3 jaar oud, was het nog leuker starten. Ik liep hem samen met mijn loopmaatje Lotte en we mochten dan ook niet voluit (met het oog op de Stoomtramloop 28 juni, waarbij we wél voluit willen), maar we wilde wel het PR verbreken die bij mij op 01:56:02 stond. And so we did. We finishte in 01:53:54. En oei oei, wat was het warm. De felle zon, midden op de dijk, de hitte van het asfalt. Afzien. Genieten. En toch kletsen onderweg. Mensen bedanken voor hun aanmoedigingen. Zelfs terug klappen omdat ze zo lief langs de kant stonden. Het kon en mocht allemaal. Een halve om van te genieten! En die een bom aan zelfvertrouwen geeft voor zondag 28 juni! Heerlijk.

 

De marathonschoen is geworden…

Tot nu toe trainde ik regelmatig de lange afstanden op mijn Adidas Ultra Boost, echter… niet geschikt voor mij. Ze zijn net iets te zacht (de schoen bestaat volledig uit Boost-materiaal en mist daardoor het iets hardere EVA-materiaal) waardoor het mijn heupklachten stimuleert. Even niet meer aan dus. Mijn ‘kortere’ afstanden (t/m 10km) liep ik altijd op de Nike Pegasus 31. Heerlijke schoen. Nu heb ik daar eens een wat snellere 15 km training op gelopen en dat ging ook goed. De ultieme test was zondag, toen ik er een halve marathon op liep. En dat ging goed! Pijnloos zelfs! Nou denk ik alleen dat de Pegasus voor mij te weinig doet als ik het dubbele daarvan moet lopen, dus heb ik menig schoen onder de loep genomen, mijzelf op film gezet en er flinke analyses op los gegooid in de Runnersworld winkel waar ik werk. Conclusie: de Nike Vomero 10. Iets stabieler dan de Pegasus, iets meer demping en lekker licht. Ik loop er mooi recht op (rechter dan op mijn Pegasus) en heb ze daarom ook op mijn verlanglijstje gezet. Met het oog op mijn salaris (hihi) hoop ik ze volgende maand te kopen, ik kan niet wachten!

 

Verder krijg ik heel veel vragen over de rugzak waarmee ik op bijna alle foto’s sta! Dit is een vrij simpele versie van het merk ‘Kalenji’. Te koop bij de Decathlon (o.a. in Amsterdam Bijlmer) voor 14,95. De inhoud is 5 liter en er zit standaard een waterzak in. Een prima en compacte rugzak, waar ik al heel snel aan gewend raakte. Echter mis ik nog wat handigheidjes, zoals een zakje om mijn smartphone dicht bij de hand te hebben (deze zit nu in een vakje in de rugzak zelf) en een iets beter drinksysteem (die van Kalenji is niet ideaal, maar opzich prima te doen!). Inmiddels lijk ik er eentje te hebben gevonden die aan mijn luxe eisen voldoet en als het goed is beland ie volgende week op mijn deurmat! Ik zal eerst weer een tijdje gaan lopen met mijn nieuwe rugzak, alvorens ik jullie op de hoogte zal brengen van mijn bevindingen. Eén ding weet ik wel: Lang leve de rugzak! Je kunt er van alles instoppen. Je autosleutels, extra shirtje (voor als je ergens stopt ofzo), koekjes (voor tijdens het uitlopen haha), zakdoekjes, zonnebril en ga zo maar door. Jep, stiekem loop ik met een handtas op mijn rug. Maar dat maakt mij niets uit, ik vind het ideaal en kan bijna niet meer zonder!

Zo, een flinke update al zeg ik het zelf. Wat is het toch een avontuur! Ik kan nog wel uren doorschrijven over alles wat ik doormaak en waar ik tegen loop, maar hier hou ik het even bij voor vandaag. Zoals je van mij gewend bent zal er nog een event-verslag verschijnen over de halve van Hoorn, want wat was het weer een heerlijke run! Maar daar kom ik later nog bij je op terug.

Nu ga ik even genieten van het prachtige zonnetje buiten en lekker een terras opzoeken om wat te eten! (Van al dat lopen krijg je honger!!)

Loop jij wel eens met een rugzak?

 Volg Girlontherun ook op Instagram, Facebook & Bloglovin!:)

1ste Foto: Martin Cordes

2de foto: Nicky Broos