Mijn lieve, lieve laptop heeft mij verlaten.
In het begin kreeg ze er moeite mee om zonder stroom aan te blijven en uiteindelijk begaf ze het zodra het stroom eraf ging. Samen leerde wij daar mee om te gaan en zo zorgde ik altijd voor stroom als wij samen gingen werken. Naarmate er weer tijd verstreek, kreeg je het zwaar. Je begon nu zelfs met stroom, uit te vallen. Maar ik had je nodig en je vocht weer door, om mij toch van dienst te zijn. Helaas is vandaag nu ook jou kabel gebroken en ben ik bang dat het nu dan toch echt over is. Het wordt tijd om een nieuwe aan te schaffen en jouw je verdiende rust te geven.
Ik vond dat ze deze even verdiende. Want inderdaad, op een magische wijze is de kabel van mijn oplader door de midden gebroken. Hoe? Geen idee, want toen ik hem gisteren op mijn bureau had neergelegd, was alles nog heel. Maar misschien is het een teken, dat het tijd wordt voor een nieuwe. Aangezien mijn budget op dit moment beperkt is en ik eigenlijk heel tevreden was over mijn Netbook, wil ik nu eerst even een nieuwe kabel aanschaffen. (Ja sorry lieve laptop, je zal me toch nog iets langer van dienst moeten zijn!) Dat wordt het internet even afstruinen. Want tja, een blogger zonder laptop, dat werkt natuurlijk niet.
Om mijn maandag toch nog een beetje goed te maken, ben ik maar naar buiten gegaan. Het zonnetje scheen heerlijk en ik heb dan ook een korte, maar krachtige run erop zitten.
4km. in totaal op een stevig tempo. En het was fijn, want ik werd toch wel een partijtje chagerijnig toen ik thuis kwam en zag dat mijn lieve laptop zijn eigen draad had doorgeknipt.(Hoe kan het anders gebeurd zijn?)
Het trainen voor de Halve Marathon begint dus al wat kleur te krijgen. Ik krijg mijzelf de deur uit en ben goed bezig met mijn krachttraining. maar ik ben er nog laaaaang niet. Want een 4km. run, met voor de helft zware tegenwind, loop ik hijgend uit. Dus er mag nog flink getraind worden, wil ik die 21 kilometer met twee vingers in mijn neus uitlopen!
Heb jij vandaag nog een rondje gerend?
