Zoals ik gisteren al aankondigde had ik in de avond mijn eerste hardheidtraining, benieuwd wat dat betekent?
De basis waren in mijn geval sprintjes van 4 X 300 meter met 300 meter rust en daarna nog 4 X 200 m met 200 meter rust. Mijn trainer stond al klaar met zijn stopwatch, want het is niet gewoon voluit gaan, nee het is verder dan dat. De 300meter moest ik volgens het schema in 66 sec lopen.
Bij de eerste poging kwamen we al op 55 sec, veel te snel maar wel heel gaaf. Van deze training word je letterlijk hard. Het is bikkelen en eigenlijk voor bij je maximale gaan. De grens opzoeken en dan daar over heen gaan.
Met als gevolg dat je na 1 of 2 keer al bij de eerste 100meter in je verzuring zit. Dat gevoel van hele zware benen, het gevoel van ik wil rustiger. Bij de 200 meter kon ik bijna niet meer en dan moet je nog 100. Mijn ademhaling zat hoog, je hoorde me bijna hyperventileren en het waren de woorden van mijn trainer: nog 100, nog 50, kom op! Doorgaan! Bijna!! , die mij er door heen sleepte. Want ik ging echt diep. Zo diep dat ik daarna wit weg trok en langer mocht herstellen om weer wat kleur op mijn gezicht te krijgen.
Een voordeel: de 200 meter heb ik nu wel onder de knie. Die moesten in 40sec gelopen worden. Dat hield ik al veel beter vol. Wat het wel weer lastiger maakt om je grens op te zoeken. En toch lukte het. Juist op het moment dat je lichaam zegt: ik wil stoppen, draai je een knop om in je hoofd. Nee ik ga! En dat levert dan ook op dat je zelfs ruim onder de 40 sec komt.
Na de training voelde ik pas echt wat ‘benen als lood’ betekenen. Ik dacht het al eens eerder mee gemaakt te hebben, maar na gistern weet ik beter.
Waarom ik dit doe? Puur om sneller te worden en mijn verzuring naar een later punt te brengen. Je lichaam moet als het ware leren dat ie meer kan. Dat ie niet blokkeert wanneer je in eerste instantie denkt dat je echt niet verder kunt. Doe dit (als je goed in conditie bent) een keer in de twee weken en je zult als het goed is flinke vooruitgang zien. Maar pas wel op, ik heb persoonlijke begeleiding, eerst zou mijn schema zijn om dit alles 6x te doen, maar 4 was overduidelijk genoeg.
Het belangrijkste is dat je je lichaam leert kennen, de grenzen opzoekt, er over heen gaat maar wel heel blijft! Voor nu heb ik dan ook rust tot zondag (enkel nog een krachttraining op vrijdag) en dan loop ik mijn eerste oefen competitie op de 3000m.
En die pak ik niet voluit, mijn doel is om hem in 13:30 te lopen. Dit deed ik ook bij Zandvoort dus dat voelt vertrouwd en over 4,5 week hoop ik in ieder geval een minuut sneller te zijn :)
Intervaltrainingen zijn ook super om sneller van te worden! Daarmee heb ik zelf ook opgebouwd voordat ik hier aan begon, doe jij al aan intervallen?
Liefs, Kirsten
3 Comments
Sandra
3 april 2014 at 19:03Intervallen vind ik (als een van de weinigen) wel leuk om te doen. Gewoon echt alles eruit gooien. Helaas kan ik nu nog niet echt voluit ivm een blessure, maar dat komt wel weer. Ik ben benieuwd naar je vorderingen! Ik vind het echt tof dat je zo doelgericht traint!
Marjolein
3 april 2014 at 19:15Goed bezig! Haha die 300tjes, herkenbaar.. ik had een keer bij een van mijn eerste baantrainingen 9x300m in 60 met mijn vriend als haas. ik ging rare geluiden maken bij het ademen, zo diep was ik nog nooit gegaan :p als je dan echt niet meer wilt, maar toch met de hulp van aanmoedigingen doorgaat, dat is echt een super gevoel (als je er op terugkijkt dan in ieder geval haha)!
Coby
10 april 2014 at 12:07Klinkt zwaar! Het lijkt me wel super om baantrainingen te doen en op die manier met begeleiding te trainen om sneller te worden (en die stok achter de deur te hebben natuurlijk, haha). Misschien moet ik daar toch eens naar kijken!