Na gisteren ochtend een vermoeide poging te doen om 8 km te lopen voordat ik in de trein stapte naar mijn bijbaan, kwam er vandaag eindelijk groen licht. En dat voelt een stuk beter!
Zaterdagochtend stond ik al enigzins iets krakkemikkig op. Misschien de oorzaak van de paar wijntjes of de korte uurtjes slaap. Hoe dan ook. Mijn lichaam was niet happy dat ik had besloten om 1,5 uur eerder op te staan voor een 8k run. (Die ik op advies van mijn coach moest lopen)
Na 3 k gaf ik toe aan mijn lichaam. Oké ik stop, poging mislukt. Kuiten die pijn doen en benen die vermoeid zijn. Toen ik mijn bed dan ook even aantikte erna, viel ik als een blok in slaap. Ik zal die 20 minuten slaap nodig hebben gehad.
Vandaag deed ik een tweede poging! Deze keer nadat ik rustig wakker werd en blij verrast de zon tevoorschijn toverde toen ik de gordijnen open gooide. Met enkel een shirtje en lange mouwen eronder voelde het heerlijk qua temperatuur. Ik was ready om te gaan. Dus hup, de dijk op en genieten van de stilte. Ik kwam onwijs veel lopers tegen en een ieder begroette elkaar vrolijk. Toen Nike 7 km aangaf voelde ik opluchting door mijn lichaam. Die 7k ging goed met amper last!
Ik ben hierdoor van mening dat de uitstpraak: met het verkeerde (of juiste) been uit bed stappen, wel degelijk een grote invloed heeft op je prestatie! En ook hoe wakker je werkelijk bent! Hoe zit dat met jou? Wat heeft de meeste invloed bij jou op je run?
Liefs en geniet nog even van je zondag,
Kirsten
Is me nooit helemaal duidelijk. Ik heb runs gehad dat ik me zo brak en moe voelde dat ik er vanuit ging dat het helemaal niks zou worden, en dan liep ik heerlijk! En runs dat ik helemaal uitgerust ben en denk nu ga ik vlammen en dat ik na 2 km al helemaal kapot ben….
Mooie foto’s en mooi tempo! Woon je toevallig in de buurt van Hoorn? Aan de foto’s te zien :p Zo ja, ga je meedoen met de marathon van Hoorn?
Liefs,
Bianca