Afgelopen week werd ik even op de feiten gewezen. Via Twitter werd ik gewezen op de gevaren van mijn run online zetten, met de daarbij behorende route. Mensen kunnen je volgen en misschien zelfs opwachten. Het gevaar wordt nog groter als je live te ‘streamen’ bent. En daar ben ik toen toch eens flink over na gaan denken.Vervolgens wees Janie mij op een artikel van de volkskrant en vroeg zij mij om mijn opinie en aangezien ik het echt een goed punt vindt, open ik graag de discussie hier.
Als je het artikel hebt gelezen, merk je dat het hierbij vooral gaat om seksuele intimidatie op straat of onderweg. Er wordt gezegd dat mannen er niks aan kunnen doen dat zij fluiten naar vrouwen of intiem contact zoeken, simpel weg omdat hun testosteron in zich dragen. Hier ben ik het, wetenschappelijk gezien, mee eens. Mannen stammen af uit de oertijd en begonnen als jagers. Vrouwen waren bijzaak en ze mochten er vaak mee doen wat ze wilden. Maar hallo, dat is al een paar eeuwen terug! We leven nu in 2013 en ik vind het dan ook echt niet kunnen. Ik denk dat het zeker met de opvoeding rondom het respect voor de vrouw te maken heeft. Alle mannen over één kant scheren, dat zou onrechtvaardig zijn. Maar hoe los je zo’n probleem nou op?
Om het weer terug te brengen naar het hardlopen… Ik heb er zelf ook wel eens last van gehad. Ben je lekker aan het lopen, komt er een auto voorbij met allemaal mannen erin. Toeteren, even uit het raampje hangen en wat roepen. Ik loop altijd rustig door en ik doe net of ik ze niet zie. Maar toch voel je je niet prettig op zo’n moment en wil je het liefste al thuis zijn… en dat is lastig als je nog maar op de helft van je terug weg bent.
Maar wat is dan een passende straf? Moeten zij een geldboete krijgen, maar hoe controleer je dat? Waar trek je de grens van wat wel en wat niet mag? Ik vind het een lastige stelling. Zelf heb ik dan maar zoiets, ze fluiten en roepen maar wat ze willen, zolang ze maar lekker in de auto blijven zitten en het gas erop houden. Ik vind het totaal niet feministisch van mijzelf en normaal ben ik ook niet vóór het onderdoen aan de man. Maar ik kan wel heel stoer mijn mond opentrekken en zeggen dat ik ze voor de rechter sleep, met als gevolg dat ze dan wél uitstappen?!
Graag hoor ik wat jullie hier van vinden.
Heb jij er wel eens last van en wat doe je dan?
Aaargg superirritant dit ja! Ik heb een hekel aan getoeter als je aan het trainen bent, meestal van die bestelbusjes met een bepaald slag volk erin… Die krijgen van mij een middelvinger (verder ben ik heel vredelievend) en als ze wat tegen me roepen roep ik keihard terug dat ze hun smoel moeten houden. Heeft een keer geleid tot een pittige discussie tussen mij en een nietsnut in een auto die het niet kon hebben dat ie tegen werd gesproken. Uiteindelijk eindigde hij ermee dat ik een hoer was… jaja… dat moet je dus al helemaal niet tegen mij zeggen, dus ik heb flink stennis staan schoppen op straat met als gevolg dat iedereen mij kon horen en meneertje halsoverkop maar weg is gegaan met de staart tussen de poten.
Volgens mij heb ik ook wel eens last van testosteron… gheghe….
Er wordt wel eens naar me getoeterd, geroepen of gebeld, maar dat negeer ik ook altijd, of ik zet mijn muziek wat harder. Ik vind het vervelend, want dan weet ik dat er naar me gekeken wordt en dat vind ik helemaal niet fijn. Maar zolang ze het daarbij laten, verdienen ze naar mijn mening geen straf. Het is anders als ze beledigende dingen gaan roepen of bijvoorbeeld stoppen.
Voor iedereen: Ik heb Kirsten er op gewezen dat het niet slim is om haar looptijden en afgelegde route openbaar te maken. Mijn reden daarvoor is dat je in deze ‘vrije’ maatschappij nou eenmaal niet alles openbaar moet maken omdat IEDEREEN mee kan kijken. En helaas is niet iedereen even betrouwbaar…. Dus niet alleen een eventuele aanrander maar ook de (moderne) inbreker. Want laten we eerlijk zijn: Als je op gezette tijden loopt en je hebt je route vanaf voordeur tot voordeur… Dit was ook de reden voor mij om Janie het te verbieden om haar looptijden en route te delen.
Voor Kirsten komt daar nog bij dat ze door haar site min of meer als ‘publiek bezit’ gezien kan worden. Dat kan veel positieve kanten hebben zoals herkend worden en voor leuke dingen gevraagd worden maar ook negatieve: Er zijn altijd mensen die jaloers op je zijn omdat JIJ sommige dingen wel voor elkaar krijgt en zij niet (en die dit dan graag onderling ‘met je willen bespreken’) maar ook een te enthousiaste fan (in de volksmond ‘stalker’ genoemd) behoort tot de ‘beroepsrisico’s’. Daarom mijn advies om niet alles (zoals dus looptijden en route) openbaar te maken.
Mijn ervaring is dat je de eventuele gevolgen goed moet overwegen en dat het beter is om te voorkomen dan te genezen. Ik hoop dat de achterliggende motivatie duidelijk is.
Dan het probleem met de mannen:
Mogen wij mannen als eerste melden dat vrouwen ook niet allemaal even heilig zijn? Er zijn genoeg gevallen bekend van vrouwelijke intimidatie. Daarnaast zijn er ook vrouwen die zelf het initiatief nemen en moord en brand roepen op het moment dat de man hier op in gaat en dan de man ook nog eens als schuldige aanwijzen.
Dat gezegd hebbende wil ik op het probleem terug komen: Het artikel in de Volkskrant vond ik wel heel erg eenzijdig: Alsof alle mannen zo zijn. Het gaf mij erg het gevoel alsof het uit een bepaalde (misplaatste) woede geschreven was. Het gevoel achter het artikel klopt in ieder geval niet, wat ook uit diverse reacties blijft.
Dat neemt niet weg dat het probleem ook daadwerkelijk bestaat. Maar zoals (gedeeltelijk) in het artikel en de reactie hierboven aangehaald zijn het vooral en bijna alleen bepaalde groepen mannen die dit gedrag vertonen. Denk hierbij aan een bepaalde allochtone bevolkingsgroep en aan bepaalde lagere lagen in de bevolking.
Een makkelijke oplossing voor dit probleem is er echter niet en gaat er ook niet komen. Tenzij we dat soort personen uit hun lijden mogen verlossen… ;-) De reden hiervoor is simpel: In deze groepen zit dit gedrag (wat een gebrek aan normen en waarden is) zo ingebakken dat je meerdere generaties nodig hebt om dit te verwijderen. De enigste snelle oplossing is een gescheiden samenleving maar die levert uiteindelijk meer problemen op dan dat die oplost: Bij sommige bevolkinsgroepen is dit juist de oorzaak van dit probleem! Overigens blijft het bij de genoemde groepen bijna altijd bij iets roepen of fluiten.
De echt gevaarlijke types zijn de types die niets zeggen of fluiten maar die je iets te vaak ziet en dan op een bepaalde manier kijken of blik hebben. Die zitten op een bepaalde grens en steken die grens zonder problemen van het ene op het andere moment over. En dan heb je een probleem…
Dit geldt ook voor bepaalde types uit de hogere lagen van de bevolking: Dat zijn de types die denken dat alles en iedereen op de wereld van hen is. Jullie weten wel wat voor types ik bedoel: Iets te dikke auto (van de zaak of bank), doen alsof ze bakken met geld hebben en een enorm ego/meerderwaardigheidscomplex. Voor hen hoor je bij de inboedel en is alles geoorloofd. In mijn werkzame leven ben ik ze al meerdere malen tegen gekomen.
Voor de gewone man wordt het er overigens allemaal niet leuker op: Je durft nog geen ‘Hallo’ meer te zeggen! Voordat je het weet wordt je beschuldigd van ongewenst gedrag of erger!
Ik denk dan ook dat we in het dagelijks leven in de normale interactie tussen man en vrouw het beste ons gezond verstand en gevoel kunnen gebruiken om de situatie te beoordelen en daar naar te handelen. Als we dat niet doen wordt deze wereld een zeer ongezellige en onaangename plek!
En dat roepen en fluiten dan? Zolang de opmerkingen niet denigrerend zijn of de mannen echt vervelend gaan doen moet je de leuke kant er van zien en het als een compliment opnemen. Want als man kan ik jullie dames zeggen dat mannen geen opmerkingen maken als het niet de moeite waard is om ze te maken! En dat een man geen opmerking maakt wil overigens niet zeggen dat die man het niet hoeft te denken. Maar uit ervaring weet ik dat vrouwen daarin net zo erg als mannen zijn…
Wauw, complimenten voor deze reactie. Wat een prachtig en realistisch verhaal! Al eens aan gedacht om columns te gaan schrijven? Ik kan niet anders zeggen dan dat je het perfect verwoord hebt.
Bedankt voor je compliment! Helaas vloeit de creatieve inkt hier niet altijd. En al helemaal niet als er ook nog tijdsdruk bij komt kijken!
Verder ben ik niet de persoon die om de hete brij heen draait en dus gewoon vertelt waar het op staat, al dan niet met de harde feiten erbij. Dat wordt mij vaak niet in dank afgenomen. Maar er omheen draaien levert in the long run alleen maar ellende op. Vandaar ook mijn verhaal hierboven.
Anyway, mijn hoop was dat mijn opmerking jou aan het denken zou zetten. Toen kwam daar ook nog ‘ns het stuk in de Volkskrant bij en dat was voor jou genoeg om er eens goed over na te denken en tot je stukje te komen. Ik ben blij dat ik je wat bewuster heb mogen maken.
Begrijp mij goed: Het is niet mijn bedoeling om mensen angst aan te praten. Wat ik hoop is dat ik mensen bewuster kan maken van hun acties. Daar ben je tenslotte zelf verantwoordelijk voor! Maar tegenwoordig maak ik maar al te vaak mee dat mensen hun keuzes niet willen of kunnen overzien of voor het gemak de maatschappij maar de schuld geven als het fout gaat. Bullshit: Je bent een individu met hersens. Gebruik die dan ook!
Zoals gezegd leven we in een tijdperk waarin bijna alles kan en mag en dat dit ook technologisch mogelijk is. Juist in zo’n tijd moet je extra goed opletten wat je doet met al die mogelijkheden want alles en iedereen kan met je meekijken. En dat wil je soms niet. Gebruik dus je gezonde verstand voordat je alles in je leven met alles en iedereen deelt.
Wat betreft de lastige mannen:
Laten we als eerste vaststellen dat zowel bij mannen als vrouwen onderbewust meer oerinstincten werken dan dat we willen weten. Daar zijn genoeg studies over gepubliceerd, net zoals dat er genoeg studies zijn die beweren dat al het gedrag wordt aangeleerd. Eindeloze discussie.
Zoals ik al zei gaan regels niks oplossen. En ook al heb je regels, dan wil dat nog niet zeggen dat er niks meer kan gebeuren. Dat heeft de geschiedenis ons ondertussen wel geleerd. Mooi voorbeeld: Verdiep je er maar eens in hoe we van WW1 in WW2 terecht zijn gekomen.
Ik gun absoluut niemand een nare/traumatische ervaring maar feit blijft dat zolang er mensen zijn dit soort dingen kunnen en zullen gebeuren. Het beste en slimste wat JIJ daar aan kan doen (en dit geldt voor ALLES in het leven) is zorgen dat je je gezond verstand gebruikt en voorbereid bent zodat je weet waar je aan toe bent en wat je eventueel tegen kan komen. Zoals ik ook al eerder gezegd heb: Voorkomen is en blijft beter dan genezen.
En nee, ik wil absoluut niemand angst aan praten. Maar als iedereen zijn gezonde verstand en hersens zou gebruiken, dan zou de wereld er een stuk beter aan toe zijn.
Zullen we nu allemaal maar weer gaan genieten van de mooie dingen in het leven? Want te veel en te diep over dit soort dingen nadenken is ook niet goed voor je!
Zeer onder de indruk van manlief. Alweer…! ;-)
Mooi stukje met goede reacties eronder!
Om te beginnen bij het openbaar maken van je runs: ik doe dat bewust niet zo vaak, meestal alleen bij wedstrijdjes. Als ik van plan ben het openbaar te zetten start ik de GPS later op, zodat je niet bij je eigen huis begint. Ook loop ik vrijwel nooit op dezelfde tijden en nooit dezelfde route, behalve als ik met de groep loop.
Dat is één. Toeterende en fluitende jongens en mannen, soms negeer ik ze gewoon of ik zwaai of groet terug. Ik zie het inderdaad als compliment, al kan het ook irritant zijn. Zeker op een warme zomerdag, als je weet dat je niet veel om het lijf hebt.
Ik heb het één keer gehad dat ik een jongen tegenkwam die een beetje raar deed. Ik groette hem en toen zag ik pas dat hij wat uit zijn broek had hangen. Hij groette ook niet terug. Ik ben stoïcijns doorgelopen, maar heb wel even goed gekeken of hij niet achter me aankwam. Ik zag hem vlak voordat ik in mijn eentje het bos in ging, dus dan wordt je wel extra alert.
Achteraf misschien maar goed dat ik het niet eerder zag, ik zou er zo wat onbenulligs uitgeflapt kunnen hebben, zoals: “Goh, staat niet echt charmant” ofzo.
Vorige week trok het krantenartikel uit de Volkskrant gelijk mijn aandacht. Ik linkte het dan wel niet direct aan hardlopen.
Zelf ben ik op mijn 16e slachtoffer geworden van verkrachting. Dat heeft voor mij omgang met mannen erg moeilijk gemaakt. Ik wil wel duidelijk maken dat ik niet zielig ben en/of zielig gevonden wil worden omdat mij dit is overkomen. In de afgelopen jaren ben ik een heel proces doorgegaan en heb het een plekje leren geven. Het feit dat ik er tegenwoordig over kan praten, zonder me te schamen, is een compliment voor mezelf.
Mijn zelfbeeld is voornamelijk negatief en zelfvertrouwen heb ik altijd weinig gehad. Dankzij de steun, het geduld en vertrouwen van mijn man (Richard) is dit wel in de afgelopen jaren gegroeid.
Met het hardlopen vind ik mannelijke aandacht wel lastig. Het gebeurt toch wel regelmatig en vooral in de zomermaanden als ik wat minder kleding om ‘t lijf heb, dat ze naar me roepen, me nafluiten of op een hele vervelende manier naar me kijken. Ik vind dat verschrikkelijk irritant. Ik ren dan het liefste zo hard mogelijk door. Voel me klein worden en erg onzeker. Maar zolang het hier maar bij blijft denk ik dan altijd.
Richard heeft me wel goed wakker geschud wat betreft het delen van elke run online met de looproutes erbij.Ik heb vaste trainingsdagen en loop bijna altijd op vaste tijden. Het gevaar van mensen met verkeerde bedoelingen is er nou éénmaal. Die weten op een gegeven moment precies welke dagen/tijden/routes ik loop. Dus de afspraak die ik met Richard heb gemaakt is dat ik mijn runs niet meer openbaar maak. Wel twitter ik altijd mijn afstand en tijd van de runs en of ik heerlijk of juist minder goed getraind heb! Vind het wel leuk om met andere lopers mijn trainingservaringen te delen op social media.