HOORN – Zaterdag avond, 24 november 2012. Het regende, er stond een keiharde wind en het was ook nog eens koud. Ingepakt met handschoenen, een gebreide sjaal en een dikke wolle winterjas stapte ik afgelopen zaterdag avond op de fiets in de richting van het station. Het weer hadden we niet echt getroffen, maar dat stond onze avond niet in de weg. Vanavond zouden wij namelijk de 10 kilometer fun run gaan lopen op de nieuwe snelweg langs Amsterdam Sloterdijk. In de trein begon onze fun al en deelde wij onze eerste foto op de social media. Wij waren er helemaal klaar voor, laat de wind en regen maar komen, wij gaan er gewoon dwars doorheen.
Eenmaal aangekomen bij Sloterdijk werden wij netjes door verkeersmannen begeleid naar het terrein van De Telegraaf, als kudde dieren liepen we in een gigantische rij met mensen het terrein op. Helaas regende het nog steeds, maar het werd toch wel tijd om onze dikke kleren uit te trekken… Op naar de kleedruimtes dus! Het was ietswat aan de kleine kant… Waardoor je soms per ongeluk iemand om ver duwde, als je probeerde je schoenen uit te trekken. Na wat excuses uitgedeeld te hebben, vervolgde wij onze weg naar de garderobe om onze spullen af te geven. Na een korte plaspauze, waande wij ons een weg naar de start. We waren ruim op tijd, zodat wij vooraan konden beginnen. Helemaal tegen het lint aangedrukt, werd de mensen menigte achter ons alsmaar groter en groter. En terwijl er ondertussen een vrouwelijke coach op het podium verscheen, deden wij fanatiek mee met haar warming-up. Zo fanatiek dat de fotograaf van de Telegraaf er maar even een kiekje van maakte. (De twee linkse meiden op de afbeelding.)
Na de warming-up was het dan eindelijk tijd, het startschot klonk en we begonnen langzaam op gang te komen. We begonnen op een rustig tempo en genoten van alle hardlopers om ons heen. De regen deed nog flink zijn best en de wind waaide er hard op los, maar we liepen er dwars doorheen. Na ongeveer 2 kilomter gingen we dan eindelijk de nieuwe snelweg op. Het schone, donker zwarte asfalt lag er prachtig bij. Op dat moment bedacht ik me, stiekem een beetje trots, dat als ik hier straks met de auto overheen sjees, dat ik dan kan zeggen; Kijk! Hier heb ik overheen gelopen! Na de bocht gingen we ’ invoegen’ op de snelweg en hadden we een gigantisch uitzicht op de hele rits aan hardlopers die er nog aan kwamen. Het was echt een prachtig beeld! Ik deed een paar verwoede pogingen om, ondanks de regen, foto’s te maken met mijn mobiel, maar helaas waren deze totaal mislukt, aangezien mijn camera nogal moeite had met het donker.. Op de 4,5 kilometer (ongeveer) had je het keerpunt waarop je omdraaid en aan de andere kant van de snelweg weer terug loopt. Dit gaf je de kans om even te zwaaien naar de hardlopers die het stuk nog moesten rennen. Onderweg kwamen we de meest originele lopers tegen, zo liepen er sinterklaassen mee, mannen met brandende kersverlichting om hen heen en een bruidegom inclusief een prachtige jurk. Het maakte het zeker een Fun Run! Toen er 9 kilometer op zat, besloten we maar eens te versnellen. En op de laatste honder meter trokken we nog even een harde sprint, om vervolgens over de finish bij elkaar in de armen te vallen. We hadden het toch maar weer even gedaan! We waren nog ver voor de grootste massa geeindigd, dus we konden in alle rust onze spullen halen en mijn medaille laten graveren.
Nu twee dagen later, zit de spierpijn er nog lichtelijk in, maar ik kijk er met veel plezier op terug! Ik zou graag willen zeggen, volgend jaar zeker weer! Maar het was natuurlijk maar een eenmalige run..
Aan welk aankomend hardloop evenement gaan jullie nog meedoen? Hebben jullie ook zo genoten bij de Westrandweg Run? Of was het juist afzien?
